Mijn kind, schoon kind

Ah, en klein detail, ik heb een gelijkaardige King Louie-jurk in groen en geel.

Kleuter

Als ik naar de onderstaande foto kijk, dan denk ik:

Ze wordt groot. Net zoals niemand ziet dat je per week 400g afvalt, zo zie je zelf je kind niet groeien. Tot je naar een foto kijkt en ineens een andere blik ziet, de lijnen van haar gezicht die anders worden. Het peuter is er echt wel af, het is een (kleine) kleuter.

De schram is van Simon. Het zag er niet mooi uit toen het net gebeurd was. Anna was best wel onder de indruk van wat die grotere jongen had gedaan. In een eerste flits wilde ik Simon wel eens ferm mijn gedacht gaan zeggen. Maar dan besef je dat je helemaal niet weet wie er begon. Dat je niet weet wat eraan vooraf ging. Dat Simon “zijn vet” al had gekregen van de juf van toezicht. Dat Anna ook wel eens anderen duwt of slaat. Maar die eerste flits is er altijd één van “wie heeft het gewaagd om dat met mijn kind te doen!”

Het leukste meisje van de wereld

Kapper: vervolg

Op een mooie vrijdagochtend trokken de dochter en ik naar de coiffeur. Geen speciale kinderkapper, maar gewoon de kapper waar ik al jaren ga; Wakko.

Ik had haar vooraf al verteld: “De kapper, die knipt de haartjes van de mensen. De kapper heeft een grote schaar en die kan heel goed knippen. Die gaat jouw haartjes ook knippen en van jou een heel mooi meisje maken. Ik ga mijn haartjes ook laten knippen, net zoals jij. Dan gaan wij alletwee mooie meisjes zijn”.

Anna kwam binnen en ik deed haar jasje uit. We mochten nog even wachten en ik legde haar uit dat ze in de speciale stoel mocht zitten, ik toonde de kapper, en vertelde nog eens het mooie-meisje-verhaal.

Een kapster-stagiaire zou zich over Anna ontfermen en ik werd onder handen genomen door de kapper zelf. Ze keek even raar toen ze een cape rond haar hals kreeg, maar toen ze zag dat ik er ook een kreeg, was ze gerustgesteld. Ons juffrouwtje heeft de rest van de tijd muisstil gezeten.

Fier dat ik was! Van mij kreeg ze een dikke knuffel en van de kapper en snoep (die ze direct weer uitspuwde, waarna ze een speculoosje kreeg dat ze wel luste).

En ja, de krulletjes waren even weg, maar na een badje ’s avonds waren ze er weer allemaal. :-)

Anna en de liefste meter te wereld

Gedichtendag vandaag

Mats

je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in

meesterlijk, vanuit de hoogte, kies je
het golvend landschap voor je dag

jij, de uitvinder van de kleine glimlach
en van de ernst, als je waakt over onze vissen

in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen

een lied en het schoonschrift word je,
ik de plek om stem en papieren te bewaren

je bent de tekening en het krijt
meer dan ik uit mij verwachtte

mijn voorraad ben je elke dag
je houdt mij op de wereld

vandaag gelezen op een poster in de bieb.

uit Roel Richelieu Van Londersele, “Tot zij de wijn is”, p.50, Atlas

Baby en Kind

Ik lees graag. Fictie op reis of als ik echt veel tijd heb. En non-fictie, zo’n beetje altijd tussendoor. Soms gaat dat dan over kinderen of opvoeding.

Een hele poos geleden kocht ik “Baby” van Desmond Morris, de auteur van o.a. De Naakte Aap. Een mooi boek met foto’s over de ontwikkeling van pasgeborenen tot ongeveer 1 jaar.  Vorige week heb ik het pasverschenen vervolg, Kind, gekocht. Prachtig!

         

Neefje

Anna is 2 jaar en 1 maand het enige kleinkind in de familie geweest, zowel langs mijn kant als langs de kant van het Lief.

Maar nu niet meer: Anna heeft sinds gisteren een neefje. Omdat pasgeboren babietjes en hun overgelukkige ouders heel erg leuk zijn om te bezoeken, gingen we gisteren al een kijkje nemen.

De jongeman in kwestie is heel klein (Anna is ook ooit zo geweest!?) en lag vredig te slapen. Hij lijkt een beetje op Anna, maar is toch duidelijk anders.

De vader en moeder straalden. Als ik het licht had uitgedaan, had ik ze waarschijnlijk nog zien blinken, zo trots zijn ze op hun zoon.

Anna en haar neefje; ik kijk nu al uit naar hun avonturen!

Kerstshoot bij An

Onlangs gingen we op kerstshoot bij An. Vanmorgen kreeg ik de beelden. Jullie krijgen enkel dit te zien, de andere bewaar ik als een verrassing op een ander moment. Op een kerstkaart of…

Er was eens…

Er was eens een meisje dat niet overweg kon met naald en draad (of naaimachine en patroon). Dat meisje las wekelijks meerdere blogpostjes die gingen over prachtige, zelfgemaakte creaties. Kleedjes, luierzakjes, dekentjes, rokjes, hemdjes, hoedjes,…Soms zuchtte het meisje eens diep en wenste ze dat ze dat ook allemaal kon. Wat zou ze mooie dingen maken voor haar peutertje.

Maar het meisje kende haar eigen sterktes en zwaktes en gooide het op een akkoordje met een creatieve en mooie-kleertjes-makende-blog-mama.

Het meisje ging op citytrip naar Parijs en bezocht er de grootste stoffenwinkel uit de omtrek. Ze weerstond aan alle stofjes met bolletjes terwijl ze echt wel graag stofjes met bolletjes ziet.

Ze kocht een wit stofje met kleine rode hartjes en een zakje hartjesknoopjes. Er werd gemaild en teruggemaild. Een postpakketje vertrok en vorige week kwam er een pakje terug.

Waw! Het meisje was supercontent met het kleedje.

Mamaatje, wéér op het bankje, ofwa?

't Is nog een ietsiepietsie te lang, maar ik ben van plan om nog te groeien.

'k Ga een beetje met mijn ogen draaien...