Varkentje

Gewoon omdat ik nooit wil vergeten wat voor klein varkentje je bent, kleine, lieve Seppe van me.
Gewoon om eens boven te halen als je zelf een 2,5jarige in huis hebt.

Douchegordijn kapotgebeten en dan maar verder in stukken gescheurd.
Groene stift op muren die enkele dagen tevoren in het wit waren geschilderd.
Naar een plas water lopen en er keihard in stampen.
Jezus te pas en te onpas een duw en kneep geven.
Je vader zijn bril van zijn gezicht meppen.
Keihard aan je zus haar haar trekken.
Je bril wegkeilen.
Terwijl ik bel een ganse wc-rol afrollen, doorheen de hele keuken.
Niet in bad willen.
Niet uit bad willen.
Tegen mijn benen schoppen.
Met je loopauto over mijn tenen rijden. En nog eens. En nog een laatste keer.
Niet onder de indruk zijn van dreigementen.
Uit de hoek wandelen.
Wegkijken als ik je onder je voeten geef.
Niet willen opruimen, zelfs niet als ik meedoe.
Zelfs niet als ik je hand pak en naar een blokje ga.

Kleine, lieve, vermoeiende hooligan.