Bumba

Wat ik nog even kwijt wil over Bumba…

  • Ik had nooit gedacht dat ik bewust op zoek ging gaan naar Studio100-dingen.
  • Ik wil  helemaal niet meedoen aan dat hele commerciële gedoe errond.
  • Ik vind het ongelooflijk fascinerend om Anna te zien kijken naar Bumba.
  • Ik vind het bijzonder goed gevonden van de makers van Bumba. Doe het hen maar eens na; een kind van een jaar en een sjiek stil en geconcentreerd iets laten volgen.
  • Ik zit geregeld met het beginliedje van Bumba in mijn hoofd.

“Bumbabeloe – het circus komt eraan
Bumbabelie – waar is die kleine clown?
Bumbabelaa – wat is zijn naam?
Bumba… Bumbeloe”

  • Ik vind Bumba leuk voor Anna, maar ik ga er geen kleertjes van kopen of pantoffels of boekjes of…
  • Ik vind Bumba een modernere versie van Tik Tak.
  • Ik vind Plop nog altijd gruwelijk.

Aerosol

Anna zit voor de 4de keer aan de aerosol. Het is nog steeds een ampule Atrovent en enkele druppels Ventolin. We gebruiken hetzelfde maskertje. We zitten in dezelfde zetel. 

Maar toch is er iets fundamenteel veranderd.

De drie vorige keren krijste ze de buurt bij elkaar. Met een kracht die je niet zou vermoeden van een mens van och-here-god 75 cm  groot, wrikte ze zich los. Ze dacht waarschijnlijk dat tranen en snot het allemaal sneller zouden doen verlopen. Helaas. Het was elke keer een strijd om het kind in een houdgreep te houden en het masker min of meer rond haar mond en neus te duwen. Ik begon al te zweten als ik eraan dacht. Zingen bracht de eerste 15 seconden altijd een beetje soelaas, maar nadien was het afzien.

Deze keer probeerden we iets anders. We namen -naast Anna- ook de laptop op de schoot. We surften naar Youtube en tikten in: “Bumba”. We stonden stomverbaasd van zoveel rust, kalmte en sereniteit op onze schoot. Anna bleef geconcentreerd kijken, klapte soms mee en dat wel een kwartier aan een stuk. Gisteren was het aerosollen gedaan en ik sloot de computer af. Ze begreep het niet, zette zelf het aerosolmaskertje op en keek me vragend aan: “Nog Bumba?”

Dat we daar nog niet eerder waren opgekomen!

 

Tandjes

Net als i. , dacht ik dat tandjes één voor één uit zouden komen. Niet dus. Haar eerste tandjes begonnen te piepen ergens begin juli, toen ze 8 maanden was.  We zijn 7 maanden verder en Anna zit aan 9 of 10 tanden. Ik weet het niet helemaal precies want ze heeft niet graag dat je kijkt of voelt hoe het nu zit. Foto’s nemen van tandjes is zo mogelijk nog moeilijker.

Hier is ze 8 maanden en al je goed kijkt, zie je 2 kleine witte puntjes in haar onderkaak.

En hier is ze een goeie 14 maanden.

We zijn een paar maand geleden begonnen met haar tandjes te poetsen. Ze vindt het de max. Als we aan ons ritueeltje beginnen, glundert ze al. Mama gaat zitten op het dichtgeklapte deksel van het toilet, Anna krijgt een tetradoek  omgeknoopt, mama vult het bekertje en doet een beetje tandpasta op haar mimiborsteltje en Anna zet haar tandjes op elkaar. En fier dat ze is!  Enkel het uitspuwen van het water heeft ze nog niet helemaal onder de knie.

Ja!

Anna, gaan we naar de badkamer?

“Ja!”

Gaan we een boekje lezen?

“Ja!”

Heb jij weer snotjes?

“Ja!”

En ook op de vragen “Anna, ga jij de afwas doen?”, “Wil jij de was ophangen?” en “Dweil jij de keuken?”, klonk het heel enthousiast ‘Ja!”.

:-)

Muts

Vorig jaar kreeg Anna een jasje dat door haar overgrootmoeder werd gebreid. Ook dit jaar trok ik naar de Phildar achter wol. Meterke breidt momenteel aan een rood pullovertje. Ook de oma schoot in actie: een muts en sjaal werden al afgewerkt en er komt nog een truitje aan. Sinds dit weekend prijkt er bovenop de puts ook een pompon.