Ik wil er geen jongen van maken die bang is voor huishoudelijke taken. Stofzuigen is voorlopig nog maar fun voor een halve minuut en dan gaat hij terug iets anders doen. Hij komt wel om op de knop te duwen om de kabel op te rollen.
De vaatwas legen, daar helpen ze tegenwoordig alletwee mee.
En speelgoed opruimen, die ik echt niet alleen. Dan zetten we het opruimlied op en beginnen we eraan.
Net als elke andere tweejarige, is ons exemplaar wel eens boos. Dat gaat gepaard met gegrom, getier, bril weggooien en tenslotte de duik op de grond. Het is een fase, zeker. :-)
In de wibra koop je voor 2€ gigantische potten stoepkrijt. Ik nam een bende buurtkinderen mee en we trokken naar het pleintje om de hoek. Op zeker moment zaten ze met 11 geconcentreerd te tekenen. er komen dan andere ouders een praatje slaan, sommige buren moeten ineens toevallig buiten zijn en nog anderen glimlachen gewoon.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van deze buurt.
Ze is vanmorgen op boerderijklas vertrokken. Haar buik kriebelde en haar mond stond niet stil. Ik wandelde mee tot aan het station om haar uit te wuiven en ik beet op mijn tanden. De zon scheen, de lucht geurde naar lente en er liep een klas uitgelaten kinderen naast mij…Ik kon toch moeilijk die tranen de vrije loop laten? Wat wordt ze groot.
Schrijfsels over Anna en Seppe 