In de wibra koop je voor 2€ gigantische potten stoepkrijt. Ik nam een bende buurtkinderen mee en we trokken naar het pleintje om de hoek. Op zeker moment zaten ze met 11 geconcentreerd te tekenen. er komen dan andere ouders een praatje slaan, sommige buren moeten ineens toevallig buiten zijn en nog anderen glimlachen gewoon.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van deze buurt.
Ze is vanmorgen op boerderijklas vertrokken. Haar buik kriebelde en haar mond stond niet stil. Ik wandelde mee tot aan het station om haar uit te wuiven en ik beet op mijn tanden. De zon scheen, de lucht geurde naar lente en er liep een klas uitgelaten kinderen naast mij…Ik kon toch moeilijk die tranen de vrije loop laten? Wat wordt ze groot.
Anna volgt privé zwemles sinds begin dit schooljaar. Het was een wekelijks uitje van Anna met haar vader. Ik hoorde van vooruitgang, maar het zelf zien, is nog wat anders. Ik stond daar te glimmen, daar achter dat zwembadraampje. Ze spring gewoon in het water en zwemt meters na elkaar zonder hulp. You go, girl!
Anna zit in het tweede leerjaar en krijgt tegenwoordig woordpakketten. Dat zijn een soort van hoop woorden die ze moet kennen voor een dictee.
Sinds dit jaar is de policy op school dat er aan tweedeklassers geen huiswerk meer wordt gegeven. Maar deze keer mocht er thuis ook geoefend worden. Ze had geen zin. Tot zij mij mocht dicteren en ik expres fouten maakte, toen werd het leuk.
Losse bedenkingen, gedachten, uitspraken over Sinterklaas.
* “Sommige kindjes geloven niet in Sinterklaas, he, mama?”Huh?
“Waar heb je dat gehoord?”
“Gewoon, op school. Ik geloof dat wel, hoor”
Onwrikbaar geloof, hier.
* Ze schreef haar brief zo ruim vooraf dat we ook gratis en voor niks inspiratie kregen voor haar verjaardagcadeau; een eigen fototoestel.
*Ik vind die brief keischattig. Hij blijkt telkens te klein voor haar wensen en ze plakt er dan maar een stuk aan. Én ze vraagt ook dingen voor haar broer. ♡
* Dit jaar brengt de goedheilige man twee tickets voor de afscheidstournee van K3, een boek over uitvindingen, een dvd van Free Willy, gekleurde plakband en een mysterieus dino-ei. Voor Seppe brengt hij een werkkostuum, omgebouwd tot brandweerpak, een helm, een brandblusser, dvd van Brandweerman Sam en een boek uit de Annareeks.
* Als ik ooit het Grote Geheim ga moeten uitleggen, ga ik aan Katrien van kindjes.net denken. De Sinterklaasgedachte ( het graag geven, genieten van genieten vs het krijgen van speelgoed)
Ik maak mijn weekmenu en bijpassende boodschappenlijst.
Zij die nu 7 is, vraagt mij ook een briefje, voor háár weekmenu.
We namen deze vakantie onze spruiten mee voor hun eerste zonsondergang ooit. We namen een picknick-deken mee en een zonnenbril. De Man had vooraf al een tof plekje uitgekozen.
Eenmaal we boven op de heuvel waren, genoten we van het uitzicht.
Toen ik nadien terugwandelde naar de camping met Seppe op mijn arm, begon ik aan een uitleg op peutermaat over de zonsondergang.
“Het zonnetje heeft de hele dag geschenen.”
ja, zuchte hij.
Het zonnetje is moe
Ja
Het zonnetje gaat slapen.
ja
Is Seppe ook moe?
NEE!
En dat is pertang een marketingtruuk. Je laat de andere telkens “ja” antwoorden op triviale vragen. En als dé vraag komt, gaat die fel geneigd zijn om ook “ja” te antwoorden. Dat werkt dus niet bij Seppe Baele van 25 maanden.
In onzen tijd heette dat nog gewoon nonnebillen. Maar tegenwoordig word ik verbeterd:”Masjmello’s, mama!”
En net als bij die jonge gasten uit Amerikaanse tienerreeksen, moeten ze boven een warm vuur worden gehouden.
Dit jaar gingen we naar een camping in de Ardèche met een groot zwembad en twee peuterbadjes én een riviertje erlangs. Goed voor vierdubbele waterpret. Dat mocht ook wel, op de dagen dat het 34 tot 37 graden was.
Seppe kon je vinden in het peuterbad van 20cm diep. Hij speelde er met zijn kraan, sprong van de rand in het water, liep op zijn handen in het water en riep “Seppe zwemme!”
Anna vond je afwisselend in het grote zwembad met zwembandjes om, in het kinderbad van 40cm diep en in de rivier. In die rivier konden vissen gevangen worden, je kon er dammen maken of gewoon pootje baden. Echt fantastisch!
Haar lange lokken werden minder lange lokken.
We waren beiden dat lange haar wat beu.
Het was een strijd om het te wassen, een nog grotere strijd om het te kammen. Ik haalde al een tangle teezer in huis, antiklitspray, ze sliep standaard met een vlecht en haar haar mocht nooit loshangen omdat er anders knopen in kwamen. Pfffff.
We spraken af dat na de communie de schaar er zou ingezet worden.
Kapper Carine knipte er voorzichtig een staart van 22 cm af. Die bewaarden we en sturen we binnenkort op voor de actie Geefomhaar.
Van Anna’s paardestaart wordt een pruik gemaakt voor dames die na chemo hun haar verliezen. Kanker is een vreselijke ziekte. Fysiek is het afzien door pijn, chemo en bijwerkingen van andere medicatie. Maar mentaal is het minstens even zwaar. Als we een klein beetje kunnen doen zodat die dames zich toch een beetje dame voelen, doen we dat graag.
Toen ik haar vertelde dat we de staart aan iemand gingen geven die niet veel haar meer had, vroeg ze “voor papa dan?” :-)
Schrijfsels over Anna en Seppe 