Hoogtepunt

Ik denk dat dit één van Anna’s hoogtepunten op reis was: het lakken der teennagels. Zelden een kind zo blij en fier zien kijken als toen in die tent, die keer dat het buiten aan het gieten was.

Fruit

Ze is altijd meer een groentepapeter dan een fruitpapeter geweest. En nu nog is fruit geen evidentie. Ik heb al alles geprobeerd: aardbeien, kersen, meloen, pruimen, appels in stukjes, appels in zijn geheel, fruitsatés. Het enige dat min of meer lukt zijn bananen en zelfgemaakte smoothies en eigenbereide milkshakes.

Hebben jullie nog fruittruken in jullie schuif zitten?

Kleine verhaaltjes

zaterdag 13 augustus 2011: broodpudding
Ik had veel oud brood in huis en broodpudding maken (bodding, zoals wij zeggen) leek mij een haalbare kaart om mijn ons klein spook te maken.
Ik woog het brood af, zij maakte er kleine stukjes van. Ik deed suiker in de kom, zij goot er melk bij. Ze proefde een rozijntje en kieperde de rest in de kom. De kookwekker (minutterie, zoals wij zeggen) werd op 45 minuten gedraaid en ik legde uit dat de “taart” uit de oven mocht als het belletje ging.
Toen de bodding eruit mocht, keek ze, snoof ze en zei met veel goesting: “Lekker, hé, mama”.
Na ons middageten, liet ik haar even proeven. Ze spuwde het ministukje net niet uit: “Dat is vies, hé, mama. ik wil een snoepje.”

 

zondag 14 augustus 2011: de sjakosj
9.45u Anna en ik deden vanmorgen de rommelmarkt van het Patershol aan. We scoorden een koopje: een echte blauwe sjakosj op kindermaat. Je weet wel, zo van die sjakosjkes zoals wij vroeger bij onze eerste communie droegen.
18.45u Anna komt met een air de keuken binnengestapt, de sjakosj over de schouder.

“Mama, ik ga gaan werken.”
“Ah, en wat ga je doen op je werk?”
“Met de computer spelen”
“En wat nog?”
“Op papiertjes schrijven”

Zwemmerke zwem

Het valt de argeloze lezer misschien niet op, maar we bevinden ons niet meer in de Bourgogne. Drie dagen regen en bewolking bij een temperatuur van 15 graden, dat voelde niet echt aan als vakantie. Kamperen is tof, maar wakke handdoeken en een tent die op de duur begint te lekken, is niet tof.
Het Lief en ik keken eens naar elkaar en beslisten op 15 milliseconden om het boeltje in te laten en zonniger oorden op te zoeken.  600 kilometer en 17 telefoontjes later, stopten we in Orange en sprongen we het zwembad in.  Of zo ongeveer.

Anna is hoegenaamd niet bang van water. Ze duikelt af en toe kopje onder en komt dan gewoon terug proestend boven. Mama en papa moeten bij voorkeur uit haar buurt blijven en haar ZEKER NIET VASTPAKKEN! Ze maakt zwembewegingen en zwaait zo erg met haar armen dat ze bijna uit haar zwemband sliert.

Taal bis

Ik schreef al eens eerder of hoe wonderlijk ik de taalontwikkeling van een kind wel vind. En kijk, ik heb weer met open mond (en oren) zitten kijken (en luisteren) naar Anna.

  • Ze praat tegenwoordig in zinnen. Geen woordzinnen, maar zinnen met een onderwerp, werkwoord, en nog iets.
  • Als ze iets vraagt, komt er een “appebief” na.
  • Ze luistert als we haar iets uitleggen, je ziet haar kopje werken en soms vraagt ze extra uitleg of zegt ze ons na, alsof ze nog even wil bevestigen. Ah, en ik vind het super om zaken bevattelijk proberen uit te leggen. Iets min of meer ingewikkeld uitleggen in woorden die zij kent, in korte zinnen. De blik van Anna die echt luistert en de glinstering als ze je begrijpt. Fantastisch!
  • Ze vangt flarden gesprekken tussen haar ouders op, zegt dan iets na dat dan totaal uit de context is gerukt en daardoor ontzettend lollig is.
  • Ze is gestart met echt grappige uitspraken, zoals ze ongetwijfeld nog heel veel zullen volgen. Je kan er enkele terugvinden op de Wablief-pagina van deze blog.