Terwijl zijn zus als baby van een maand of 9 al graag in boekjes keek, duwde Seppe de boekjes steeds weg.
Maar…de tijden zijn veranderd. Seppe gaat boekjes halen in de kast en kruipt op mijn schoot. Hij gaat ze wegleggen en komt met nieuwe aandraven. Dat alle boerderijdieren wroah zeggen (zoals de leeuw), deert me voorlopig niet. We werken eraan. Ik knor me te pletter als ik naar het varken wijs, miauw als een krolse kat en mekker bij de geit. Wroah grijnst hij dan.
Terwijl haar broer de boekjes ontdekt, ontdekt zij de letters. Vorige zomervakantie herkende ze al letters en kleine woordjes. Maar wat gaat het nu snel. Na 4 weken in de eerste klas kent ze de letters i, k, n, a, e, u, l. De o, p, m, w, t herkende ze al. Samen spelen we met woorden en letters. Soms nonsens: ek, lilali, nanu, kuki, soms grappig ik kak op pot, soms volgens het boekje uk, ik, en, la, el.
Mijn god, wat zwol mijn hart toen de meester vertelde dat ze er echt wel heel goed mee weg is. Dat er maar een 7 tal kindjes zijn die zich aan drieletterwoorden wagen.
Letters, boeken, verhalen; hun vader en ik kunnen alleen maar blij zijn dat ook zij de magie daarvan ontdekken.