Genen

Van sommige karaktertrekken, gedragingen, goestjes denk ik soms “van wie zou ze dat toch hebben?”.
De voorliefde voor al wat te maken heeft met chocolade heeft ze van haar vader, dat is nogal duidelijk.

 

Velootje

Maar ja, gij moogt zeker ne keer efkes op mijn velootje.

MAAR IK KOM ERBIJ ZITTEN!

(foto van 2 weken geleden, op het geboortfeest van Anna’s neefje)

Feest…eindelijk

Tegen 15u zou iedereen komen. We dachten slim te zijn en je vroeg in je bed te steken voor een middagdut van 12.30u tot 14.30u ofzo. Ja, tarara! Er werd afwisselend gezongen, verteld, gemurmeld, geroepen, gefezeld,…tot we je tegen 14.20u uit je bedje visten. Het bed stond een dikke meter verschoven, de slaapzak was uit en het dekbed lag op een hoopje. Goh, we zouden wel zien, misschien ging het wel lukken zonder middagdut.

De eerste gasten kwamen toe en je was uitzinnig van contentement. Had je een staart gehad, je had ermee gekwispeld :-)

Je kreeg massaal veel kadootjes.

• de boerderij van Duplo
• leuke kleertjes
• een doos van Mr Potatohead
• drie boeken
• een zelfgemaakte knuffel en salopette
• een cd
• een schilderschortje
• een verzorgingstasje voor de pop met poppepampertjes

En dan was er taart. Je kreeg een taart voor je neus met twee kaarsjes die je met een beetje hulp uitblies. Iedereen riep “hiep, hiep, hoera” en toen het daarna een seconde stil was, zei je droog: “Nog!”. Waarop we nog eens kaarsjes uitbliezen en hiephiephoeraaden.

Nadien speelden we samen met je meneer patatpeetjes en met de boerderij. De grote mensen tetterden en jij wist bij momenten niet wat eerst te doen. Wat een drukte!

Iedereen keerde terug naar huis en je zei wel 50 keer “Saluutjes” terwijl je zwaaide. Het leek wel of iemand je nieuwe duracelbatterijen had gegeven. Hyper. Overdrive.

Een badje, een flesje en een boekje. Een avondritueeltje. (*) Zoveel was er nodig om je rustig te krijgen. Lieve meid.

(*) ok, nog 1 keer uit bedje voor een knuffel van mama, maar vandaag mocht dat

In de armen van Morpheus liggen

Babyfeestjes zijn lastig! En moe dat ik dan ben…

 

’t Was wijs. Bijgekletst met meester Jacky en zijn madam. Gekeken naar een slapend feestvarkentje. Nand en zijn papa gezien en met Teun Ten Doornherinneringen opgehaald. Wijs. Eigenlijk de eerste wijze babyborrel ever.

Draagdoek

De draagdoek blijft de max. Op het feestje vorig weekend nogmaals bewezen. De hele tijd in de maxicosi blijven zitten is niet echt leuk voor Anna. Beeldt het je in; zicht op benen, voeten en knieën. Af en toe een volwassene die zich geheel onverwachts bukt en al joelend jouw richting uitkomt. niet wijs dus.

Wél wijs, is op de arm van pa of ma zitten. Mooi overzicht enzo,  maar super lastig voor ma en pa. De hele tijd een sixpack melk op je ene arm, ik verzeker het je,  je voelt het na een tijdje.

De draagdoek dan maar. Anna zit hoog en heeft overzicht. Ze zit dicht bij ons en voelt zich op haar gemak. Soms zelfs zo op haar gemak dat ze in slaap valt. Wij heben onze armen vrij en als je Anna zo knoopt dat ze erg hoog zit en heel dicht bij je, voel je bijna niet dat je ze draagt.

Jarig!

Anna’s opa werd vorige week gevierd. Een mens wordt niet alle dagen 60, newaar. Een verrassingsfeestje werd georganiseerd en vorige zondag, om 15u, waren we allen op post. We hadden Anna uitgelegd waarom dat hoedje nodig was en wat je juist met die toeter moest doen. Ik denk dat ze het een beetje veel met ne keer vond en niet meer goed wist wat ze moest doen. Wat het nu sabbelen, zuigen of prrrrrrr doen????