Of hoe een meisje exact 30 jaar na haar moeder het zelfde spelletje leuk vindt.
Tasje thee, mama?
Ja, graag.
Alstublieft.
Dankjewel, meisje. Oe, het is nog veel te warm, ik ga een beetje moeten blazen.
Beetje koud erbij?
Ja, een beetje koud erbij. Oooh, nu is het goed. Wat lekker!
Wat jammer dat ik het eigenlijk vergeten ben hoe leuk ik als kind een speeltuin vond. Alhoewel…als ik haar zie rondrennen van hier naar daar, niet goed wetend waar eerst te beginnen in zo’n kinderparadijs, dan herinner ik me het.
Anna heeft haar eerst twee volle weken school erop zitten. Tijd voor enkele citaten/bedenkingen.
Feedback. Als er voor mij 1 grote aanpasing is, is het wel de feedback over je kind die drastisch vermindert. In de kreisj kon ik altijd wel vragen of ze geslapen had, goed gegeten. Of ze braaf was geweest of lastig. De weekmenu hing uit,… Wat een verschil met nu. Ik heb de juf enkel gezien op de eerste schooldag. In het heenenweerschriftje staan 2 korte stukjes over Anna die het heel goed doet, maar toch blijf ik op mijn honger zitten. Het zal wel wennen, maar nu vind ik het nog een ietsiepietsie lastig.
*
Als ik Anna vraag wat ze op school heeft gedaan, zegt ze steevast “Patatjes gegeten.” :-) Om toch even mee te gaan in dit voor mij minder essentiële onderwerp, vraag ik dan “En wat heb je nog gegeten?” Als ik haar mag geloven, eten ze om de twee dagen vis en wotteltjes.
*
De voorbije weken ging Anna fulltime naar school. Van 8u tot 17.15u, want wij werken beiden fulltime. Wat voelde ik mij een slechte moeder toen ik haar de eerste woensdag kwam oppikken. Er liepen nog amper kindjes rond en ons meisje lag als een zielig hoopje kleuter op de schoot van een meester. Doodop. Met een andere broek aan wegens een accidentje. Ik tilde haar op en droeg haar naar huis. Helaas moest er nog een kleine boodschap gedaan worden en ik hees Anna in de draagdoek. Na nog geen 100m wandelen, sliep ze al. Hoe doen andere ouders dat? Hebben jullie allemaal glijdende werkuren? Of werkt er telkens één van jullie deeltijds? Of thuis? Springen de grootouders in of hebben jullie een au pair?
De tweede woensdag vertrok het Lief om 5u naar z’n werk waardoor hij ruimte had om Anna vervroegd op te halen. Hij kon dan thuis doorwerken tijdens haar middagdut. Vanaf volgende week komt Anna’s oma op woensdag.
*
Anna, met wie heb je vandaag gespeeld? Met Uma (steeds als eerste). En Mette. En met wie nog? Maxim. En wie is het leukste kindje? IKKE!
*
Op een avond ga ik Anna oppikken. De grote zus van Anna’s vriendje Theo komt erbij staan. “Anna heeft vandaag een beetje geweend“. Krak, zei mijn hart.”En ik heb haar getroost”, vervolgde ze. Ik kreeg tranen in mijn ogen van ontroering.
*
Sinds een week vindt ze het woord ‘kaka’ enorm grappig. Dikwijls gaat het als volgt: “kaka, hahahaha, KAAAKAAAA, hahaha, mama, KAKAKAKAKAKA” x 27. Ik heb haar uitgelegd dat het niet zo netjes is, maar verder negeer ik het een beetje (als ik mij kan inhouden van lachen tenminste.)
De eerst 2 jaar van haar leven zeiden kadootjes haar weinig of niets. De strikjes errond, ja, maar het het plezier van het papier wegscheuren en je kado tevoorschijn toveren, dat zei haar niets.
Wat een contrast met nu…
Ik veranderde onlangs van job en kreeg van mijn collega’s een bon kado. Een bon om samen eens een kleurenanlyse te laten doen. Omdat we dan nog eens zouden samenkomen en omdat ik dat ooit eens had gezegd. Heel attent van hen.
Enkele weken geleden was het zover. Via Nike kwam ik bij Leen Aesaert terecht. Ik ging kaastaart halen en had zin in dat namiddagje vrouwenklets. En niet onbelangrijk, ik ging te weten komen of dat rood kleedje waarmee ik ’s avonds naar een trouwfeest zou gaan, wel bij mijn type paste.
Het was een zalige namiddag. Anna pikte later in. Eerst lag ze nog te middagdutten, nadien volgde ze vanop de eerste rij.
De prijs van schoenen is omgekeerd evenredig met de maat en de tijd dat de schoenen gedragen worden.
Lees de bovenstaande zin eens opnieuw.
Ge kunt toch niet anders dan daarmee akkoord gaan. Pokkeduur vind ik kinderschoenen. De schoentjes, laarsjes en sandaaltjes die ik mooi vind, kosten met gemak 100-150€. Ik ben niet aan wit, roze, glittergoud, glitterzilver, beige, Hello Kitty of Mega Mindy op schoenen. Ik ga meestal op prospectie bij Bubbles, bij Aap Mies Noot, op de site van Brantos, Brantano, 3Suisses en Torfs.
Ze heeft zomerschoenen, die eigenlijk veel te duur zijn. Ik mag daar niet te veel over nadenken of ik krijg een schuldgevoel (rechtevenredig met de prijs). Daarnaast heeft ze een paar crocs en die zijn hun 19,95€ meer dan waard.
Ik wilde nog een paar sandaaltjes. Voor kleine Birkenstocks moet ik nog een jaartje geduld hebben, die starten pas aan maatje 24. De kindjes van Katrien dragen Teva. Dat is geen slecht idee, integendeel. Ze zijn robuust, perfect aanpasbaar aan haar voetjes en ze kunnen misschien wel overgedragen worden door een eventuele broer of zus, later. En wij hebben ook Teva’s. De prijs valt bovendien geweldig goed mee: 29€.
Hebben jullie geheime schoenwinkels of websites waar ze leuke kinderschoenen aan schappelijke prijzen verkopen?
Volgens mij vinden alle peutersmeisje het leuk om af en toe eens geen groot meisje te zijn, maar een baby. Anna ook. Dan is ze niet Anna, maar Bébé Maurice. Dan imiteert ze het kleine broertje van Pierre uit de kreisj.
Veel meer dan wat “gluglu” en “aaaargh” komt er niet uit en uiteraard wil ze dan gedragen worden, babietjes kunnen nog niet stappen. Dan draag ik haar als een baby en doe ik van koetsjiekoetsjie en knuffel ik haar plat. En als ze me vraagt om te stopppen, dan zeg ik: “Babietjes kunnen wel niet praten, hé.” En ik doe rustig verder met koetsjiekoetsjiee en ik kriebel haar buik en we lachen.
Ik hoop dat we nog lang van Bébé Maurice spelen.
Op Hemelvaart vierden we met de hele familie feest om de mater familia te vieren. Metertje, meter, moeke werd 86jaar. Toen ik haar vroeg hoe ze zich voelde, antwoorde ze schaterend: “Gelijk da’k 20 ben!”
Toen ik haar huisje gevuld zag met al dat volk, besefte ik plots dat er zonder haar gewoon niemand van ons zou zitten. Zij maakte mijn ma en mijn tante, die op hun beurt zorgen voor een neef en een nicht en een broer en een zus en mezelf die op hun beurt dan weer zorgen voor 2 stoere jongens en 2 schattige meisjes. En ook de lieven en echtgenoten zouden daar niks te zoeken hebben gehad, zonder haar.
Professionele kadootjesopenmaakster in bijberoep (ook kadootjes van anderen)
(*) Familie dus, maar Anna zegt flamini
Tegen 8.10u wandelden we met z’n drie naar de school. Drie minuten later stonden we op de speelplaats. Alledrie een beetje onder de indruk van die wirwar van joelende, springende en rennende kindermassa. Juf Sophie was nog nergens te bespeuren. Op een bepaald moment wordt het signaal gegeven dat de jongste kleuters naar een aparte speelplaats mogen. Juf Sophie maakte een praatje met ons. Ik gaf haar het briefje dat ik gisterenavond nog snel schreef (warm eten, pamper voor de middagdut!, anna houdt van boekjes en is soms een wildebras, enz…) Ze liet ons hand los en liep naar de andere kinderen en naar het speeltuigje. Het Lief en ik keken toe. Alletwee fier. We zagen de buurman met zijn jongste dochter, de grote zus van Theo, ex-crechegenootjes. De bel ging en Anna was intussen juf Sophie tegengekomen. Deze laatste nam Anna op de arm. Ons meisje zwaaide en gooide een kusje en weg was ze. Geen traantjes. Of toch niet bij Anna.
We wandelden naar huis. Het Lief vertrok naar het werk en ik begon mij af te vragen waarom ik in hemelsnaam verlof had genomen. Die dag ging laaaaaaaaang duren. Ik besloot hem dan maar vol te proppen met huishoudelijke en andere taken. Was sorteren, bibliotheekboekjes bijeenzoeken, living opruimen, oud papier bijeenbinden, vuilbakken buiten, gftbak uitkuisen, dreamland bezoeken, kringwinkel bezoeken, vandenborre bezoeken, wondelgemstraat afdweilen op zoek naar gordijnstofje en intussen zeeman en wibra binnespringen, iets met bladerdeeg en fetakaas kopen bij een Turkse bakker, stof kopen in Stoffen Artevelde, aardbeien en kersen kopen, auto kuisen, ook vanbinnen, ingemaakte kast ordenen, pastasalade maken, mijn haar verven (ik ben een lenteherfsttype en ik mag niet grijs zijn :-)), mijn voordeur afwassen, brood halen, geld afhalen, rekeninguittreksel afprinten.
Eindelijk was het 15.55u. Het Lief was vroeger gestopt met werken. Wij samen naar school. Ik klikte het veiligheidshendelding (dat niet alleen voor kinders te hoog is) open. We scanden de speelplaats af met onze ogen, op zoek naar ons spook. Nergens. Toch maar een leerkrachtachtige mevrouw aangesproken en die wist ons te zeggen dat de kleinsten in een overdekte speelplaats waren. Zij zag ons eerst en vloog in mijn armen. We wilden wel duizend vragen stellen, maar wisten dat Anna niet honderduit zou vertellen. Snel ritste ik haar rugzakje open. Ik nam haar heen-en-weer-schriftje eruit en hoopte op enkele zinnetjes om mijn nieuwsgierigheid te stillen. Niets. Even juf Sophie opzoeken leek een goed idee, maar die was al naar huis. Toen we stilletjes richting uitgang stapten, zei Anna plots: ” Nog school, mama, nog school!” Ze had niks beter kunnen zeggen. Ons meisje vond het leuk. Ik ben al veel fier geweest op die kleine jongedame, maar vandaag zeker.
Ps Nadien begon ze wel te vertellen; dat ze met Uma had gespeeld en met Mette. En ook met Guustje.
Schrijfsels over Anna en Seppe 