Ah, en klein detail, ik heb een gelijkaardige King Louie-jurk in groen en geel.
Tagarchief: kijken
Vetcool
Als je tegenwoordig vraagt of je een foto mag maken, krijg je dit. 
Niet doen, Seppe!
Sinds enkele maanden hebben we een tablet. Anna ontdekte al snel dat dat ding ook voor haar interessant kan zijn. We hebben kookspelletjes, sprookjes, tekenapp’s, enz. Toen het zomer was, mocht ze er elke dag 1 keer op spelen. Altijd als ik in de vroege namiddag Seppe eten gaf, zo’n kwartiertje. Nu ik terug aan het werk ben, blijft de tablet veel vaker in de kast liggen. Enkel als ze erg moe is en hangerig, durf ik hem wel eens in haar pollen geven. Niet zo pedagogisch enla, maar wel verdomd handig als er moet gekookt worden of als Seppe tetjesmelk drinkt.
Hier zie je ze samen zitten, ergen sop een avond in oktober. Als een foto kon praten, zou je nu horen “Neen, Seppe, niet doen, grote zus is aan het kijken. Niet aankomen. NEEN, SEPPE”
Hoofd
Een babyhoofd is in verhouding groter dan ons hoofd. Ik schreef er indertijd al over bij Anna. Als je babietjes op hun buik legt en je neemt dan ene fot lijkt dat hoofd gewoon gigantisch. Combineer dat met een soms minder zuivere blik en je krijgt een niet-flaterende foto. Maar toch is hij om op te eten.
Nonkel Sil
Kijk, drie mama’s!
Door één oog kijken gaat beter als ge het tegenovergestelde oor afdekt. Dat is evident, hé.
Het ding dat ze in haar hand heeft, is een caleidoscoopje.
Kaatje en Kamiel
Anna kijkt amper tv. Ik zou kunnen zeggen “uit principe”, maar ook omdat ik gewoon niet weet wanneer er leuke programma’s voor haar op de buis zijn.
We hebben een dvd van Bumba en sinds kort leen ik ook dvd’s in de bieb. De laatste is er eentje van Kaatje en Kamiel. Anna is er gek op.
Ps Ah, en er is niets mis met Anna, hoor, dit is gewoon haar favoriete tv-houding. Te dicht bij het scherm, hoofd in de nek en volledig gebiologeerd aan het kijken. Met het mondje open.
De vrolijke vier seizoenen
Voor Anna’s eerste verjaardag kochten we een boek van Vos en Haas. Ze was te jong toen, voor dat boek, maar het werd al snel een vaste waarde dat boek. Intussen let ze meer op de details en lukt het niet meer om een bladzijde over te slaan (ja, ik doe dat soms om er rap vanaf te zijn)
Voor Anna’s tweede verjaardag kreeg ze van ons opnieuw een boek; De vrolijke Vier Seizoenen van Rotraut Susanne Berner. Zalig boek! Een beetje zoals “Waar is Wally”, met heel veel tekeningen en details. Sommige personages komen vaak terug (zoals Mingus de poes) en die kan je dan gaan zoeken. We kijken er erg vaak in en Anna kan er zich ook gewoon in haar eentje mee amuseren. Ik heb zo het gevoel dat dat boek nog heel lang gaat meegaan.
Mondje open/mondje toe
Als ik gewoon neutraal kijk, durven de mensen nogal eens denken dat ik boos ben. Ik kan er ook niet aan doen, ik heb een norse uitdrukking, terwijl ik inwendig best wel content ben.
Anna heeft ook zoiets. Als ik haar op het overwachts probeer te fotograferen, is er altijd weer dat open mondje. Ze is niet dwaas, maar ziet er dwaas uit dan.
ps Ze heeft dat dus echt niet van mij. Wie mij niet wil geloven moet er de schoolfoto’s van de vader, de nonkel en de tante eens bijnemen. Allemaal mondje open.
Voor de vogeltjes
Ja, wij hebben compasse met die kleine vogeltjes. Die kleine, fijne mezepootjes, dat moet toch enorm koud zijn in die sneeuw? En al uw eten ligt onder een dik, wit pak.
Wij snijden al eens een kazeke of nen appel.
vandaag op het menu: salade met appel en kaas
Awel? Waar blijfde gunder?
Schrijfsels over Anna en Seppe 