Kijk naar dat tootje. Mijn pas-uit-bed mannetje. “EITJE, mama, EITJE!”
Het zoeken naar de eitjes, was nog wat te vroeg, maar nu ze allemaal in een mandje zitten, weet hij verduiveld goed waar hij moet zijn.
Als de grote mensen babbelen, dan eet ik in het geniep al mijn paaseieren op!
ps. Prutsen, ze draagt jouw kleedje!
Jiha! Paaseitjes zoeken met opa. Neen, niet alleen, dat vind ik niet leuk.
De paasklokken kwamen voor het eerst voor juffrouw Baele.
Ik had een enthousiast zoekend Anna verwacht, maar het was vooral een heel voorzichtige Anna die we zagen. Toen ze de eitjes vond, wees ze ernaar en moesten mama of papa ze pakken. Eenmaal al het zoets verzameld, was ze wel enthousiast. Al die chocolade! En een paasaas!
Dat is dus echt iets dat in de genen zit, die voorkeur voor chocolade. Anna’s papa is verzot op chocolade.
Deze namiddag mocht de dochter de moeder assisteren bij het maken van een kant-en-klaar chocoladegebak. Ge kent dat wel: neem het pakje poeder, kluts er nog 2 eieren bij en een kwak water en roer. Even oven en klaar. En daar hebt gij assistentie bij nodig, hoor ik u denken. Ik vind het erg leuk om haar bij zo’n dingen te betrekken. Ze doet dat echt graag, mij helpen. Zij kreeg een klein kloppertje, mocht het water erbij gieten, overscheppen in de bakvorm, enz.
Ze had nog maar net het poeder in de kom gegoten en haar oogjes begonnen te blinken: “Sjokkolala, mama”. De eitjes gingen erbij en het water. Nog voor ik iets kon zeggen, dook haar wijsvingertje in het beslag. En nog een vingertje. En nog één.