Groeten uit Rotterdam

Ze had herfstvakantie en ik een dag verlof. Zij en ik, wij hadden een missie.
We moesten en zouden naar huis komen met een fiets.

Haar vader is bezig met de opstart van een project in Rotterdam. Wij mochten meerijden naar Zwijndrecht en van daaruit zouden we de trein nemen naar Rotterdam. Zij zat vooraan en tetterde honderuit. Ik zat achteraan en viel gewoontegetrouw in slaap tijdens de lange rit.
Ik schoot wakker op de parking aan het station in Zwijndrecht.
We namen de trein en na 20 minuutjes kwamen we aan in het reusachtige en moderne Rotterdam Centraal. Ik diepte het briefje met alle neergepende fietswinkels op uit mijn tas. In mijn andere hand mijn gsm met gps. En wij op schok.
De vierde winkel hadden we prijs; een sexeneutrale fiets. Groot, nieuw, blits. En geen roze, bloemetjes, sterren, prinsesen. Yes!

Nadien nog een zee van tijd tot vaders werkdag gedaan was en hij ons zou oppikken.
Mac Donald’s, Reuzehema, reuze H&M, snoepwinkel, speeltuin, ze kreeg het hele pakket.
En ik genoot van mijn grote dochter.

1 september

Ja, lezer, wat saai voor jullie, maar een mijlpaal voor ons.

Ons oudste haar 1-september-foto van dit jaar, het eerste leerjaar.

Met een nieuwe boekentas en veel kriebels in de buik.

VKSJ

Op de dag dat Seppe zijn eerste fles poedermelk van zijn vader kreeg, ging Anna voor het eerst naar de Vksj. Ik zei wel 10 keer tegen mezelf “niet bleiten, niet bleiten, niet bleiten”, maar ik deed het toch. Het melig moedermens in me kwam weer boven. Anna ziet dat er wel 4 vriendinnetjes zijn. Slik. Anna gaat in een formatie staan, als één van de allerkleinsten. Slik. De leidsters zingen een lied met gebaren erbij. Slik. Anna stap vrolijk en gezwind mee naar het park en kijkt amper naar ons. Slik.
We gaan Anna halen en ze is mega enthousiast. Slik. Ik ben eigenlijk niet geïnteresseerd in het filmpje over het voorbije kamp, maar blijf toch kijken. Ik bijt op mijn lip, ik bijt op mijn kaak, ik kijk net boven de geprojecteerde beelden, maar niets helpt. Ik ben blij dat het donker is in het vksj lokaal.

Over wat gaat dit stukje eigenlijk?
Over ons meisje die hopelijk net als ons een fantastische periode in een jeugdbeweging tegemoet gaat.
Over jeugdig enthousiasme en jonge mensen die kinderen entertainen en hoe schoon dat wel niet is.
Over moeders die loslaten.
Over die tranen van ontroering waarover ik me schaam, maar toch weer niet.

Tut

Tut? Welke tut?

Waar de moeder vooraf zo aan twijfelde of het wel zou lukken, daar ging de dochter erg licht over: de tut aan de Sint geven.
Ik kondigde het ruim op voorhand aan dat de tut zou afgegeven worden. De Sint zou die meenemen en in ruil zou hij speelgoed en lekkers brengen. De tut zelf, die ging de Sint aan babietjes geven die er geen hadden. Ze argumenteerde dat ze zelf ook nog heel klein was en vroeg of de blauwe tut kon blijven. Wat vond ik het zelf ook lastig!

De Sint kwam op bezoek in de kreisj waar ze vroeger ging en daar werden de tutten live afgegeven. Zonder tegenstribbelen, zonder 1 traan. Ook ’s avonds werd er niet meer op teruggekomen en de dagen nadien ook niet. Of toch…”mijn tutjes zijn die bij Mats, hé, dat is nog een kleine baby”. Mats is ons bijna 4 maanden oude buurjongetje.

Bravo, meisje!

Het Grotemeisjesbed

Haar babybedje werd gisteren omgetoverd tot een grotemeisjesbed. Ze kan nu zelf in haar bed springen. En er ook uit (maar dan vergeet ik nu even)(*).

Zaterdag, voor haar middagdut, beloofde ik haar dat we samen van haar bed een grotemeisjesbed zouden maken. Maar alleen als ze flink zou slapen. En dat deed ze, wel 3 uren aan een stuk. Toen ik heel voorzichtig kwam piepen, sprong ze recht en zei luid “MEISJESBED!”.

Zo gezegd, zo gedaan. We gingen samen in de weer met vijzen en sleutels en ze heeft nu een echt grotemeisjesbed. Ze vindt het de max en gaat tussen het spelen door even in haar bed liggen.

(*) Zondagmiddag hoorden we plots een luide bonk door de babyfoon. Ze ligt eruit, dacht ik. Maar neen, ons miss stond gewoon recht, naast haar bed, aan de tafel met boekjes. Ze schrok dat ik er plots ook stond en lag in “ne wiet” terug in haar bed.

School

Anna heeft de kaap van 2,5 jaar overschreden. Officieel mag ze naar school. Het is nog even wachten op het volgende instapmoment, dat is op 6 juni. Dat is D-day, voor onze meid, die dan een kleutertje wordt.

We lezen al boekjes over school en ze weet de school ook al zijn. We namen al een kijkje op de speelplaats. Ze weet ook dat Ada, Pierre en Ina niet meer naar de creche komen, omdat ze naar school gaan.

Volgende vrijdag mogen we een uurtje gaan kennismaken met de juf en de klasgenootjes. Mama en papa mogen mee.

Ik ben zo benieuwd!

Moeders en vaders van schoolgaande jeugd, hebben jullie tips of raadgevingen? Wat is aan te raden met zo’n kleutertje? Wat zou je nooit meer opnieuw doen? Wat zit er in het boektasje? Eten jullie kindjes warm op school? En eten ze echt? slapen ze nog ’s middags? En is het echt waar dat ze ’s avonds geen sjiek niet meer waard zijn?

Meisjesschoenen

Neen, geen koddige babyschoentjes meer voor Anna. Voor het eerst lijken haar schoenen op kleine-meisjesschoenen.

De rode sandaaltjes die ze vorig jaar droeg, waren lief en schattig. We probeerden dezelfde, maar dan twee maten groter en het leken grote oorlogsschepen.

Ze heeft een heel smal voetje en deze waren de enige die dus echt goed pasten in de winkel.

Manieren

Een jong kind verstaat het concept “Goede Manieren” niet. Dat laat boeren en scheten, gooit met boterhammen en kliedert met melk. Ons dochter begint door te hebben dat bij bepaalde handelingen bepaalde woorden horen.

Als je een boer laat, zeg je “pardon”.

Als je iets geeft, zeg je “asjeblie”.

Als je iets krijgt, zeg je “danku” of “messie”.

Als je iets niet goed verstaan hebt, zeg je “wablief?”. Ik betwijfel dat ze echt snapt waarover het gaat, maar ik vond het erg grappig toen ze dit donderdag voor het eerst zei. Door mijn gelach heeft ze het die avond wel 10 keer gezegd.

Dat je bepaalde handeling beter achterwege laat (morsen, kliederen, luid boeren,…) zal voor een volgende fase zijn, zeker?

Grote Peuters

En dan bedoel ik niet Bart Somers, de reuzekleuter.

Neen, mijn scheetje, mijn spook, mijn schetepaté, mijn meisje gaat morgen naar de groep van de Grote Peuters in de kreisj. Vrijdag is ze exact 22 maanden en ergens tot in juni volgend jaar zal ze dus in die groep zitten. Ze zal er leren om nog zelfstandiger te worden, nog meer te knutselen, nog meer op het potje te gaan, etc. Ik ben benieuwd.

Bijna 20 maanden

Meer dan een jaar geleden maakte ik al eens een overzichtje van wat Anna zoals kon/deed. Op 3 juli wordt ze 20 maanden, tijd om nog eens te vertellen wat ze tegenwoordig allemaal doet. ’t Is een saaie opsomming, maar, hey, ’t is ook wel een beetje mijn blog, hé.

BEWEGEN.

• Lopen. Soms heel snel, soms zo snel dat je denkt “Ai, nu ligt ze er”. Maar die kleine beentjes kunnen volgen en haar coördinatie is zo goed, dat ze maar zelden valt.
• Klimmen. Op grote-mensen-stoelen. Op de trap, op handen en voetjes of op de trap zoals wij het doen: op onze voeten en met één hand aan de leuning. Klimmen op speeltuigen aan de Blaarmeersen. Klimmen in de zetel.
• Af en toe de baby uithangen en kruipen. Zowel vooruit als achteruit.
• Over het grote bed rollen.
• Stappen aan een handje, maar véél liever alleen stappen.

  TAAL.

• Mama, papa, Anna, oma, opa, bal, bed, vis, eend, iets dat op pantoffel lijkt, appel, appelsien, olala, boekje, tuutje, Mali (hond van haar nonkel), fiets, jas, poes, auto, helpen, hebben, kindje en nog veel meer woorden die ik nu vergeet.
• Ze begrijpt véééééél meer dan ze spreekt.
• Met wijzen en andere lichaamstaal en mimiek kan ze ons heel veel duidelijk maken. En ze weet wat ze wil.
• Ze lacht veel. Soms gewoon een glimlach. Als we samen in het grote bed liggen bijvoorbeeld. Soms echt de slappe lach, als we in dat grote bed aan het dollen zijn en ik haar buik kriebel.
• Een groot deel van haar vertelsels zijn nog complete nonsens. Als ze ’s avonds in haar bed ligt, horen we haar door de babyfoon soms heelder verhalen vertellen, maar helaas compleet niet te begrijpen.
• Het voorlopig grappigste woord is de naam van één van haar crèchevriendjes; Pierre. Moeilijk woord ook voor een 20-maanderke. Je moet het je voorstellen alsof je een walggeluid maakt of iemand nabootst die zal gaan overgeven; zo ongeveer spreekt Anna de naam “Pierre” uit.

 SPELEN.

• Met alles wat geen speelgoed is; afstandsbedieningen, Tupperwarepotten, aarde uit de bloembakken, vuilblik van mama en papa, adapter van de laptop.
• Met haar keukentje en al haar potten en pannen.
• Met de bal.
• Met een beker en een emmertje in bad. Duizend keer het ene in het andere gieten.
• Met haar Little People huisje.
• Met haar speelgoedhondje.
• Met mama en papa.
• Racen op haar speelgoedkevertje
• Mama en papa nadoen.
• Mama en papa helpen; voorlopig is de tafel dekken haar favoriet.

LIJFJE.

• Ze weegt ergens iets van een 10 kg en meet 82 cm. Ze is niet van de grootste en niet van de zwaarste. Ze is prima zo.
• Haar haartjes worden voller en langer. Meestal draagt ze die in een staartje, wat ze zelf erg leuk vindt.
• Ze heeft een mond vol tanden, een roze tandenborstel en roze tandpasta. ’s Avonds poetst ze haar tandjes eerst zelf en daarna help ik haar nog een beetje. Hoeveel tanden? Geen idee, ze vertrouwt mij niet helemaal als ik dat wil tellen en klemt haar kaken op elkaar.
• Ze weet perfect waar haar ogen, oren, neus, haartjes, buik, borstjes, poep, beentjes, knietjes, voetjes, teentjes, tandjes, vingertjes zijn.
• Ze heeft 2 koddige beetje vol blauwe plekjes van het ravotten.

ETEN & DRINKEN

• Anna start de dag met 2 boterhammen met choco. Ik heb nog lang geprobeerd om confituur of Luikse siroop te geven, maar ze laat die boterhammen gewoon liggen. Ze drinkt er een fles melk bij (zo’n 250 ml). In het weekend drinkt ze ook gewoon versgeperst sinaasappelsap bij.
• ’s Middags eet ze gewoon mee van tafel.
• In de vooravond (17.30-18u) eet Anna brood. Soms met soep of tomatensap. Soms met plattekaas of met een beetje geplet fruit.
• Na haar bad, drinkt ze nog een fles melk van 270ml.

 SLAPEN

• Tegen 19-19.30 is het bedtijd. Soms later.
• Haar avondritueel ziet er als volgt uit: flesje drinken, papa nachtkusje geven, tandjes poetsen, slaapzak aan, samen boekjes lezen met tuut en Rogerke, Anna mag alleen het lichtje aandoen, Anna wordt in bed gelegd, popje krijgt een tuutje en Anna krijgt een nachtkus van haar mama.
• Ze is een fervente buikslaapster. Van zodra ze kon rollen, ligt ze zo.
• ‘s Morgens rond 6.45-7u wordt ze wakker.
• In de kreisj slaapt ze meestal niet zo lang, bij ons in het weekend een lange namiddagtuk van een uur of 3.
• Sommige nachten vindt ze haar draai niet en laat ze ons dat duidelijk merken.

ONS DOCHTER IS DE MAX ALS

• Ze zelf knuffeltjes komt geven
• Ze kusjes (=zachtjes en met mond open “iets” tegen je kaak doen) geeft
• Ze giechelt en lacht
• Ze glundert omdat ze iets nieuws kan
• Als ze gewoon dingen aan het doen is terwijl ze niet merkt dat ik kijk.
• Als ze gewoon dingen aan het doen is terwijl ze wel weet dat ik kijk
• Altijd eigenlijk feitelijk. :-)

HET ZOU OOK LEUK ZIJN ALS

• Ze haar bord altijd op tafel zou laten staan
• Ze haar fles altijd rechtop zou laten staan
• Als ze haar lepel niet vlak voor haar mond zou omdraaien, maar gewoon naar binnen zou steken.
• Als ze de terrible two zou overslaan. Ik vind de voorproevertjes al niet leuk, laat staan het echte werk.
• Als ze de bouillonblokjes in de keukenkast zou laten liggen en ze niet zou opeten.