En hoe heeft ze het gesteld in de peutergroep?

Goed, heel goed zelfs. Ik tilde haar die maandagmorgen over het hekje en ze liep recht naar een tafeltje met andere kindertjes. Ze keek eens links en eens rechts en begon toen met een blokje op de tafel te slaan. Et voilà, moeder was al vergeten, sè. Ik stond nog een beetje te kijken, misschien zou ze toch in eens bang worden en haar mama willen. Maar neen, ik redde mijn gezicht door snel haar jasje te gaan weghangen en af te druipen. Met een kropje in mijn keel, emotioneel om een zoveelste stap. En ook wel heel trots op dat kleine meisje.

Basseintje

Ze zat gelijk niet graag in het handwasbasseintje.

 

 

 

ps. ’t Is niet zo dat ik haar daarin heb gezet, gewacht heb tot ze aan het bleiten was en dan rap mijn kodak ben gaan halen. ’t Ging iets anders en ze heeft er amper een seconde of 3 ingezeten toen ze alweer door de papa op de arm werd genomen.

Wil je mijn maten kennen?

Ik woog daarnet 7,180 kg , ik was 66 cm groot en mijn hoofdomtrek was 43 cm. Ik heb nog geen tanden, maar dat belet mij niet om van het papieren beschermhoesje van het Kind & Gezin-aankleedkussen te eten. De houten bak om mij te meten vond ik nog fun, maar die koude weegschaal daar kon ik niet rap genoeg van zijn. Dat ik goed kan grijpen met mijn handen, heb ik gedemonstreerd, maar mij eerst een beetje schudden en dan verwachten dat ik ga rollen? Neen, sorry, dat doe ik niet. En ja, als ik honger heb en je geeft mij een speelgoedje dan sabber ik dat helemaal nat. Zo nat dat ons moeder het aan de vrijwilligster mocht geven om het te laten afwassen. 

Anna zit nog steeds helemaal op het gemiddelde en is goed in proportie.

Binnenkort mogen we beginnen met soep en brood. Ik kon een giechel niet onderdrukken toen de kinderarts van Kind en Gezin ons dat vertelde. Ze had evengoed kunnen zeggen: “Ge moogt haar uuflakke mé mosterd geven.” Soep met brood, dat klinkt zo…volwassen eten.

Draagdoek

Echt waar; één van de aankopen waar ik het meest content van ben. Het is leuk om als mama of papa je kindje zo dicht bij jou te hebben. Je armen heb je vrij en slaan dus niet in een kramp na 10 minuten babydragen. Anna vindt het ook leuk; ofwel kijkt ze rond, ofwel valt ze in slaap.

Gisteren heb ik zo mijn macaroni in de oven klaargemaakt, met onder mijn kin een nieuwsgierig mensje dat alles aan het meevolgen was.

Ook gisteren, maar dan enkele uurtjes later, hebben we het zandmannetje even moeten helpen en heeft Lief eigenhandig Anna in de draagdoek geknoopt.

Tuut

We hebben uit curiositeit eens geprobeerd of onze schat rustig te krijgen is met een tuut. Ja dus. Ze spuuwde ze niet direct uit, maar begon er als een maniak op te zuigen. Ik hoop dat dat plastiek tsjoepke goed vastzit, want anders zuigt ze het er gegarandeerd af. Af en toe is ze de tuut effe kwijt, maar ze blijft wel rustig.  Maar om het met de woorden van Lief te zeggen: “Ik vind nen baby zonder tuut wel mooier”.

 

En neen, ook dat tuten doet ze niet geruisloos. Net zoals tijdens haar eten, smekt ze erop los.

 

update: Ze moet ze niet altijd hebben. De verleiding om die tuut te geven was gisteren groot, maar ze spuuwde ze telkens uit. Rondwandelen op de arm van mama of papa blijft het favoriete troostmiddel.

Samenvatting van gisterenavond