Zonsondergang

We namen deze vakantie onze spruiten mee voor hun eerste zonsondergang ooit. We namen een picknick-deken mee en een zonnenbril. De Man had vooraf al een tof plekje uitgekozen.

Eenmaal we boven op de heuvel waren, genoten we van het uitzicht.

Toen ik nadien terugwandelde naar de camping met Seppe op mijn arm, begon ik aan een uitleg op peutermaat over de zonsondergang.

“Het zonnetje heeft de hele dag geschenen.”

ja, zuchte hij.

Het zonnetje is moe

Ja

Het zonnetje gaat slapen.

ja

Is Seppe ook moe?

NEE!

En dat is pertang een marketingtruuk. Je laat de andere telkens “ja” antwoorden op triviale vragen. En als dé vraag komt, gaat die fel geneigd zijn om ook “ja” te antwoorden. Dat werkt dus niet bij Seppe Baele van 25 maanden.

Zomer

Zomer in de stadstuin betekent de hangmat uithalen.
Ik zou daar de hele dag kunnen inliggen, maar dat doe ik natuurlijk nooit.
Er is trouwens altijd wel een kind dat er bij komt gekropen en voorstelt om te lezen.

vrije vrijdagen

Hoewel ik nu full-time werk, neem ik geregeld een vrijdag vrijaf. Ik doe op het gemak boodschappen, zwier wasjes in de machine, maak soep voor een hele week, maar geniet vooral van mijn kroost.

Elke vrije vrijdag mag Anna vriendinnen meenemen na school. Na school, dat is dus knal in de namiddag, om 15u. En zo had ik gisteren 2 extra kindjes thuis. Er werd gekrijt op het teras en verkleed. Ik hoorde dingen als “wij trouwen dan en wij zijn lesbie” en “als ge met mij getrouwd zijt, moogt ge altijd naar mijn borsten kijken”

Op de foto hieronder kijkt Anna geamuseerd toe.

Wimpers

Hun ogen zijn compleet anders. Anna heeft grote karbonkels en Seppe amandelvormige ogen.

Maar beiden zijn ze gezegend met lange wimpers.

Tekenen

Haar eerste tekening waarin ik iets herken; de zon!
Daarnaast “tekent” ze ook de eerste letter van haar naam. Een bergje met een streepje. Ze herkent de letters van mama’s naam, die van haar papa, die van Theo en die van Anna.

Versje (+ gebaren)

Handjes klappen

 

Neusje pakken

 

Oogjes toe

 

KIEKEBOE!

De zee

Anna was voor het eerst in Nieuwpoort toen ze zo’n 8 weken oud was. Ik vermoed dat ze daar niet al te veel bewuste herinneringen aan overgehouden heeft. 

De zee dat is gewoon de Pierenput x 10 000 en het strand, dat is gewoon de grootste zandbak van de hele wereld. Anna vond het fantastisch en had genoeg aan enkele schopjes, vormpjes en een emmertje. De drie andere dames (de moeder, grootmoeder en overgrootmoeder) keken en glimlachten.

Zijn twee madammen

Al duizend keer vroeg ik aan mijn Lief of hij echt niet liever een jongentje had gehad. En al duizend keer antwoordde hij dat hij zijn dochter de max vindt. Soms vraagt hij in sms-jes hoe het met zijn meisjes is. Andere keren hoor ik hem met trots vertellen over zijn twee madammen.

Curieus

Tijdens de paasvakantie was de kreisj een paar dagen gesloten. Het Lief besloot enkele dagen verlof te nemen voor een paar dagen vader-dochterdinges.

Toen ik mij die eerste voormiddag -op mijn werk- niet kon bedwingen en toch besloot om even te bellen, zei het Lief: “Ik ben met Anna in een winkel en ik heb iets gekocht dat bijna niet in de auto geraakt en ik zeg niet wat het is, daaa-aaag!”. Einde telefoongesprek.

Zoiets moet ge tegen mij zeggen. Ik schoot bijna in de fik van curiositeit. Maar er was nog werk te doen en ik vergat het telefoontje. Tot ik in de late namiddag een mailtje kreeg. “We houden ons goed bezig”, stond er. Ik klikte snel de bijlagen open…

Anna heeft dus een schommeltje gekregen en de papa heeft dat vakkundig in onze abrikozenboom geïnstalleerd. Wijs!

Laat de zon maar komen

Anna is er klaar voor.

 

 

Dat zonnehoedje heeft zijn dienst al bewezen, het brilletje iets minder. Het heeft welgeteld anderhalve seconde op haar neus gestaan. Net lang genoeg om een foto te nemen. Ik wist ergens ook wel dat ze dat niet braaf ging aanhouden, maar toen ik het brilletje zag bij Hema, kon ik het toch niet laten liggen.