Ze is al veel veranderd, hé.
Maandelijks archief: februari 2009
Mini-handje
Anna’s kleine handje rond de vinger van haar peter. Zó mini.
Weleda: vervolg
Ooooh zo lief!
Ik vind dat jullie iets verdienen… er komt een verrassing in de komende week binnen :o)
Met vriendelijke groeten,
Isabelle Jadoul
Product-marketing Moeder & kind
Weleda Belgium
Ambachtenzone Haasrode 3407
Ambachtenlaan 8
3001 Leuven
tel 016/39.31.16 (directe lijn)
Nonkel Sil
Nonkel Sil wordt vandaag 27! Hoera!
Oor
Ik was nog eens aan het neuzen toen mijn oog viel op deze foto. Anna was amper 6 uren oud. Haar oortje ziet er een beetje anders uit dan nu. Een beetje platgeduwd. Van de hele tijd omgekeerd te zitten? Van door die smalle gang naar buiten te komen?
Pantoffels
VZaterdag gevonden bij Bollebuik…
En ook nog lakentjes, een badcape en een slaapzak. Maar die heb ik niet gekocht.
Tuut
Aanvankelijk kreeg Anna geen tuutje. Dat werd afgeraden omdat borstvoedingskindjes zuigverwarring kunnen krijgen. Eenmaal Anna goed vertrokken was met de tetjesmelk, hebben we het toch een keertje geprobeerd. Die ene avond lukte het vrij goed, maar nadien moest ze die tuut toch niet meer hebben. Toen we weken later de flesjesmelk introduceerden, vond ze de tuut plots wel ok. Waarom nu wel? Ik denk dat Anna nog een grote zuigbehoefte heeft. Borstvoeding duurt veel langer en haar behoefte was daarmee gestild. De flesjes zijn echter vrij snel op en Anna heeft nadien nog zin om te tutteren. Op haar tuut dus.
In bad with…
Mommy. (Zóveel haar op armen en benen heb ik nu ook weer niet.)
Daddy.
En ze is hem in de gaten aan het houden.
Dat wit ding is een soort halfdrijvend isomomatrasje. Lekker handig om niet kopje onder te gaan.
Dat bordeau ding op haar is een washand. Lekker warm.
Dat vleeskleurig vierkantje is censuur. Lekker niks te zien.
Hebbes
Kijken. Willen. Er naar slaan. Er naast zitten. Nog eens naar slaan. Tegen botsen. Nog eens slaan. Nog eens tegenbotsen. Proberen vastpakken. Laten schieten. Eens goed roepen. Nog eens naar slaan. Hebbes!
Draagdoek
Tot voor enkele dagen knoopten we Anna steeds op dezelfde manier in de draagdoek; met haar gezichtje naar ons en met haar beentjes opgetrokken als een kikkertje.
Toen ik maandag naar de winkel ging, besloot in het eens op een andere manier te doen. Vanaf 2,5 à 3 maanden mag ze met haar beentjes los zitten. Ze vond het tof en heeft zelfs zitten babbelen en lachen terwijl ik aan het wandelen was. Tegen dat ik terug thuis kwam, was ze in slaap gevallen. Goedgekeurd dus.
Schrijfsels over Anna en Seppe 