Tegen 15u zou iedereen komen. We dachten slim te zijn en je vroeg in je bed te steken voor een middagdut van 12.30u tot 14.30u ofzo. Ja, tarara! Er werd afwisselend gezongen, verteld, gemurmeld, geroepen, gefezeld,…tot we je tegen 14.20u uit je bedje visten. Het bed stond een dikke meter verschoven, de slaapzak was uit en het dekbed lag op een hoopje. Goh, we zouden wel zien, misschien ging het wel lukken zonder middagdut.
De eerste gasten kwamen toe en je was uitzinnig van contentement. Had je een staart gehad, je had ermee gekwispeld :-)
Je kreeg massaal veel kadootjes.
- de boerderij van Duplo
- leuke kleertjes
- een doos van Mr Potatohead
- drie boeken
- een zelfgemaakte knuffel en salopette
- een cd
- een schilderschortje
- een verzorgingstasje voor de pop met poppepampertjes
En dan was er taart. Je kreeg een taart voor je neus met twee kaarsjes die je met een beetje hulp uitblies. Iedereen riep “hiep, hiep, hoera” en toen het daarna een seconde stil was, zei je droog: “Nog!”. Waarop we nog eens kaarsjes uitbliezen en hiephiephoeraaden.
Nadien speelden we samen met je meneer patatpeetjes en met de boerderij. De grote mensen tetterden en jij wist bij momenten niet wat eerst te doen. Wat een drukte!
Iedereen keerde terug naar huis en je zei wel 50 keer “Saluutjes” terwijl je zwaaide. Het leek wel of iemand je nieuwe duracelbatterijen had gegeven. Hyper. Overdrive.
Een badje, een flesje en een boekje. Een avondritueeltje. (*) Zoveel was er nodig om je rustig te krijgen. Lieve meid.
(*) ok, nog 1 keer uit bedje voor een knuffel van mama, maar vandaag mocht dat
Als zijn ijsje op was, begon hij te bedelen naar het mijne. Ah, ja, hij bijt van zijn ijs en zo is dat in ne wip op. Ik geniet rustig van een cornetto en doe er veel langer over. Maar no way dat hij dat lekkerste stukje cornetto kreeg. Dat stukje met veel chocolade. MMMmmmm…
Schrijfsels over Anna en Seppe 