Ons facteurke

Sinds oma een boek over de postbode meebracht, is er geen houden meer aan. We hebben een echt facteurke in huis. Elke brief, elk kaartje zal zij persoonlijk in de bus steken. Haar overgrootvader moest het weten…

De vrolijke vier seizoenen

Voor Anna’s eerste verjaardag kochten we een boek van Vos en Haas. Ze was te jong toen, voor dat boek, maar het werd al snel een vaste waarde dat boek. Intussen let ze meer op de details en lukt het niet meer om een bladzijde over te slaan (ja, ik doe dat soms om er rap vanaf te zijn)

Voor Anna’s tweede verjaardag kreeg ze van ons opnieuw een boek; De vrolijke Vier Seizoenen van Rotraut Susanne Berner. Zalig boek! Een beetje zoals “Waar is Wally”, met heel veel tekeningen en details. Sommige personages komen vaak terug (zoals Mingus de poes) en die kan je dan gaan zoeken. We kijken er erg vaak in en Anna kan er zich ook gewoon in haar eentje mee amuseren. Ik heb zo het gevoel dat dat boek nog heel lang gaat meegaan.

Velootje

Maar ja, gij moogt zeker ne keer efkes op mijn velootje.

MAAR IK KOM ERBIJ ZITTEN!

(foto van 2 weken geleden, op het geboortfeest van Anna’s neefje)

Poncho

Oma volgt een cursus breiles voor gevorderden en we zullen het geweten hebben. Mutsen, sjaals en truitjes maakte ze vroeger al. Maar vorige week kreeg Anna van haar grootmoeder zowaar een poncho met een kap. Prachtig!

Dromer in de lift

Gedichtendag vandaag

Mats

je zadelt mijn rug en sterk
rijden we een nieuwe ochtend in

meesterlijk, vanuit de hoogte, kies je
het golvend landschap voor je dag

jij, de uitvinder van de kleine glimlach
en van de ernst, als je waakt over onze vissen

in bad warmen we samen het water
en geven het aan kapiteins en matrozen

een lied en het schoonschrift word je,
ik de plek om stem en papieren te bewaren

je bent de tekening en het krijt
meer dan ik uit mij verwachtte

mijn voorraad ben je elke dag
je houdt mij op de wereld

vandaag gelezen op een poster in de bieb.

uit Roel Richelieu Van Londersele, “Tot zij de wijn is”, p.50, Atlas

Mondje open/mondje toe

Als ik gewoon neutraal kijk, durven de mensen nogal eens denken dat ik boos ben. Ik kan er ook niet aan doen, ik heb een norse uitdrukking, terwijl ik inwendig best wel content ben.

Anna heeft ook zoiets. Als ik haar op het overwachts probeer te fotograferen, is er altijd weer dat open mondje. Ze is niet dwaas, maar ziet er dwaas uit dan.

ps  Ze heeft dat dus echt niet van mij. Wie mij niet wil geloven moet er de schoolfoto’s van de vader, de nonkel en de tante eens bijnemen. Allemaal mondje open.

Meubelwinkel

’t Is beslist. Mijn oude ikea-zetel verhuist naar de logeerkamer en beneden komen er nieuwe zetels. Wij tsjeesden op een zondagmorgen naar een meubelwinkel, voor ideeën op te doen.

Anna had het nogal voor draaistoelen.

Opa slaapt

Anna: “Mama, kleuren! Stiffen!”

ik: “Wacht Anna, ga al maar aan je tafeltje zitten. Ik ga eerst een blaadje papier halen.”

…

ik: “Ah, mooi! Wat heb je getekend?

Anna: “Opa slaapt”

Hoe komt zo’n kind erop? En ziet ze er echt iets in? Ziet opa er in haar hoofd zo uit? En is dat niet frustrerend als uw handen niet willen tekenen wat uw gedachten zien?

Proper

Tja, wanneer is zoiets officieel?

Ik denk dat Anna min of meer proper is. Mijn weken verlof en het grote stickertjesblad hebben hun werk gedaan. En Anna heeft haar best gedaan. Onze kleine pruts gaat 90% van de keren gewoon helemaal alleen op het potje. Af en toe zijn er nog accidentjes. Die keer in de file aan de kassa in de H&M (solden-veel volk-juffrouw baele doet haar benen wagewijd open – grote plas-geen papieren zakdoeken mee – gapende en starende vrouwen) of die keer op het geboortefeest (juffrouw Baele doodop – paaaaaakken- hup op de schoot van mama – sluizen open).

Bedenkingen die ik me rond het-proper-worden maakte.

• ik ben dus superfier, terwijl het gewoon gaat om een sluitspier.
• onderbroekjes van hema zijn te groot, die van petit bateau en absorba passen prima. hopelijk erft ze de kont van haar moeder niet en blijft haar poep zo schattig.
• bodietjes zijn nu enkel nog voor onder de pyjama, om te slapen.
• die mooie salopette van tante Lien, die draagt ze niet meer omdat ze ze zelf niet kan uitdoen.
• ik moet geen stress meer hebben tegen dat ze binnen enkele maanden naar school gaat
• het lijkt al eeuwen geleden dat ik pampers ging halen in ’t Kruidvat.
• handjes op de grond, poep in de lucht!