In de wibra koop je voor 2€ gigantische potten stoepkrijt. Ik nam een bende buurtkinderen mee en we trokken naar het pleintje om de hoek. Op zeker moment zaten ze met 11 geconcentreerd te tekenen. er komen dan andere ouders een praatje slaan, sommige buren moeten ineens toevallig buiten zijn en nog anderen glimlachen gewoon.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van deze buurt.
Waa-aarme daa-aagen, ik hou zo van die warme daa-aagen.
Maar echt. Kinderen in hun blootje of bijna blootje (nee, de pamper blijft AAN, Seppe), die spelen met water, samen in de hangmat kruipen en boekjes lezen.
Af en toe onderbroken door een potje aardbeien of een ijsje of een verse lading boeken halen.
Een pot met stoepkrijt, donkere terrastegels, een beetje lente en een moeder die tegen krijtkleren kan, super toch?
En lacht met een ander, hé! Hoe tekent gij een varken?
Blauw, zo hemelsblauw.
We wonen dan wel in een stad, maar we komen van den boerenbuiten. Een gemeente met een 9000-tal inwoners en nog erg veel boerderijen, boeren en boerinnen. Het jaarlijkse hoogtepunt van dat boerenleven, is de Vette Veemarkt. Boeren komen hun mooiste prijsbeesten tonen op de markt. Koeien, schapen, varkens en paarden worden opgetaloord en meegebracht.
Aangezien ons dochter de hele beestenboel van een boerderij intussen kent uit boekjes, werd het tijd om ze eens mee te nemen naar “the real thing”. Ze was danig onder de indruk…
koetjes kijken met opa
"Ja, maat, zo'n neusgaten dat dat paard heeft!"
"Merci voor de muts en de sjaal, saap"
Krijg mij hier nu nog maar af!
Hé, mama, kijk, ik sta op uw bankje!
Maamaa, kij-ijk, ik steek mijn handen omhoog!
Ik kan zelfs op 1 been op uw bankje staan!
Op hele warme (na)zomerdagen is het echt te warm in onze badkamer en geef ik Anna buiten haar bad. Vorige dinsdag is ze achtereenvolgens bijna uit het bad gekropen, uitgegleden en vervolgens zo beginnen spatten dat moeder kon meedoen aan een wet t-shirt contest.
Kijk en geniet mee van dit rustige moeder-dochter-lees-moment.
Reisbedjes zijn eigenlijk mobiele parkjes. Een gewoon park naar buitensleuren is geen optie, ze gewoon maar op een dekentje in het gras leggen ook niet. Zo in een reisbedje is echt ideaal.
Weetjewa, ma, da peis kik davan, van al die foto’s.
Schrijfsels over Anna en Seppe 