Mijn kind, schoon kind

Ah, en klein detail, ik heb een gelijkaardige King Louie-jurk in groen en geel.

kadootjeskleren

Anna kreeg voor haar verjaardag een hoop kleertjes; verkleedkleren, poppekleertjes en echte kleertjes. Haar oma breide een giletje met bijhorend handtasje en Anna’s meter maakte een jurkje.

PS Ze vond de fotoreportage leuk. Tot op een bepaald moment toch.

 

 

Model met helm(*)

Als ik kleedjes toon van de meter, moet ik ook kleedjes tonen van de oma. Anna’s oma kocht dit schattige winterkleedje met bijhorende collants een jaar geleden. Met elke centimeter dat haar kleindochter groeide, groeide bij de oma de schrik dat het kleedje te klein zou zijn tegen haar verjaardag. Onterecht, het is gewoon een prachtig kort kleedje. Anna doet me steeds aan een kerstvrouwtje denken als ze het draagt.

* Onder geen beding mocht die helm uit.

Handgemaakt kleedje: één

Anna kreeg van haar meter enkele zelfgemaakte kleertjes. Twee overgooiertjes en 1 salopette. Ik zocht intussen bijpassende sous-pullekes en klaar is kees.

Allemaal goed en wel, maar poseren dat is ons miss haar sterkste kant niet. Ongeveer anderhalve seconde zit ze stil (en kijkt ze niet in de lens) en dan veert ze recht: “Foto kijken, mama!”. Trouwens, springen op het grote bed en je verstoppen, dat is toch véééél geestiger dan stilzitten?

Er was eens…

Er was eens een meisje dat niet overweg kon met naald en draad (of naaimachine en patroon). Dat meisje las wekelijks meerdere blogpostjes die gingen over prachtige, zelfgemaakte creaties. Kleedjes, luierzakjes, dekentjes, rokjes, hemdjes, hoedjes,…Soms zuchtte het meisje eens diep en wenste ze dat ze dat ook allemaal kon. Wat zou ze mooie dingen maken voor haar peutertje.

Maar het meisje kende haar eigen sterktes en zwaktes en gooide het op een akkoordje met een creatieve en mooie-kleertjes-makende-blog-mama.

Het meisje ging op citytrip naar Parijs en bezocht er de grootste stoffenwinkel uit de omtrek. Ze weerstond aan alle stofjes met bolletjes terwijl ze echt wel graag stofjes met bolletjes ziet.

Ze kocht een wit stofje met kleine rode hartjes en een zakje hartjesknoopjes. Er werd gemaild en teruggemaild. Een postpakketje vertrok en vorige week kwam er een pakje terug.

Waw! Het meisje was supercontent met het kleedje.

Mamaatje, wéér op het bankje, ofwa?

't Is nog een ietsiepietsie te lang, maar ik ben van plan om nog te groeien.

'k Ga een beetje met mijn ogen draaien...

Juffrouw Baele

Een hele poos geleden ontdekte ik Simply Colors en kocht ik een kleedje voor Anna. Vorig jaar was het veel te groot, maar nu past het perfect.

Juffrouw Baele had niet veel zin in poseren en toen ik haar toch een beetje op de foto kreeg, kwam er een snottebel piepen. Die nadien werd weggeveegd, maar toen kwam er bleiterij en was foto’s trekken al helemaal niet meer mogelijk.

Mooi kiendje

In mooi kleedje. Dit is het kleedje dat ik won bij de wedstrijd van Prutsen.

Ook al heeft ze een kanjer van een blauwe plek (pardoes voorovergevallen op de rand van een bloempot) op haar voorhoofd, ik vind het een erg mooi beeld.

Retrobeurs

Een poosje geleden bedacht ik het plan om samen met man en kind naar de retrobeurs in de Gentse Expo te gaan. Op die beurs bieden de Oost-Vlaamse kringwinkels hun “speciallekes” aan; kleren in retrostofjes, mooie salons, jaren 70-tafeltjes, enz… Goed plan, dacht ik.

Op de tram viel het al op dat er voor het vroege uur veel volk op zat. Eenmaal aangekomen op de site van Flanders Expo, nog meer volk. Aan de deur: massaal veel volk. En toen moest het nog maar beginnen…doe even uw ogen toe en denk aan hysterische taferelen op de eerste dag solden. Denk aan grabbelende handen, duwende lijven en roepende mensen.

Het Lief had een missie; zoveel mogelijk retro “lampadeirkes” verzamelen. Ik wilde eigenlijk gewoon eens rondkijken. Ik was al héél content dat ik de buggy had thuisgelaten en voor de ring sling had gekozen. Samen met Anna ging ik neuzen in de kinderkleertjes van Ateljee. Nog maar amper aan het rek aangekomen, begon het vrouwmens naast mij er alles af te snokken (opkoper ofzo?), ik kon nog net 1 kleedje van 4€ redden.  Na de retrobeurs hadden mijn Lief en ik de Ruzie Van Het Jaar, zo opgefokt liepen we…

‘k Ben blij dat we tenminste toch nog naar huis gingen met 1 leuk ding, maar volgend jaar zien ze ons daar niet meer.

“Anna, zou je eens willen poseren, zoals bij de fotograaf?”

“Neen, jong, die snoeitang, die heb ik nog niet van dichtbij gezien!”

Give Away

Ik-die nooit iets win- heb iets gewonnen. En wat voor iets!

Een tijdje geleden reageerde ik op de give away van Prutsen.

Ik schreef: “Dat schortje is prachtig! Ook het smockkleedje is heeeeel mooi. Mijn dochter is een maandje en een week ouder dan kleine Pruts, maar heeft jammer genoeg geen mama die goed overweg kan met naald en draad. Ik doe graag mee met de wedstrijd!”

Ik hoopte zo erg dat ik ging winnen, maar 69 reacties waren er wel erg veel. De kans was toch wel erg klein, hé.

Maar neen, enkele dagen later publiceerde Prutsen dat ik gewonnen had. Er werd wat hen en weer gemaild en ik mocht mijn voorkeur voor model en stofje en stijl doorgeven. Echt waar, ik vond het de max. Curieus dat ik was!

Vorige week zat er een pakje in de bus. Een mooi pakje met een nog mooier kleedje. Het is de goede maat en ons meisje staat er beeldig mee.

Bedankt, Prutsen!