Dit jaar wilde ik persé een camping met een riviertje. Camping Oasis ligt pal naast de Ay.
Ik kocht waterschoenen bij Decathlon en een visnetje bij Action.
We hebben het ons niet beklaagd.
Gelukkig zat die laatste niet in de rivier, maar in de zoo van Peaugres. Als je ooit in de buurt bent, een mega-aanrader.
We namen deze vakantie onze spruiten mee voor hun eerste zonsondergang ooit. We namen een picknick-deken mee en een zonnenbril. De Man had vooraf al een tof plekje uitgekozen.
Eenmaal we boven op de heuvel waren, genoten we van het uitzicht.
Toen ik nadien terugwandelde naar de camping met Seppe op mijn arm, begon ik aan een uitleg op peutermaat over de zonsondergang.
“Het zonnetje heeft de hele dag geschenen.”
ja, zuchte hij.
Het zonnetje is moe
Ja
Het zonnetje gaat slapen.
ja
Is Seppe ook moe?
NEE!
En dat is pertang een marketingtruuk. Je laat de andere telkens “ja” antwoorden op triviale vragen. En als dé vraag komt, gaat die fel geneigd zijn om ook “ja” te antwoorden. Dat werkt dus niet bij Seppe Baele van 25 maanden.
Begin er maar aan, aan middagdutjes afdwingen als het buiten 35° is. Seppe ging wegens diezelfde “chaleur” ’s avonds pas rond 21u slapen. Hij was daardoor ook wel later wakker, zo gemiddeld rond een uur of 8. Maar dan nog had het mannetjes zijn middagdutjes hard nodig.
Gelukkig had ik het megacompacte reisbedje van Deryan ook mee. Seppe en zijn vader verhuisden in de namiddag naar een rustig plekje in de schaduw. De vader deed eerst alsof hij ook zou slapen en eenmaal de zoon naar dromenland was, zette hij zich een boek te lezen.
Seppe had vaak niet meer aan dan een pamper of eventueel nog een bodietje, maar zweten deed hij sowieso.
Na een middagdut van enkele uren hadden wij terug een tof kindje. En wij hadden ook even kunnen rusten of lezen. Win-win!
In onzen tijd heette dat nog gewoon nonnebillen. Maar tegenwoordig word ik verbeterd:”Masjmello’s, mama!”
En net als bij die jonge gasten uit Amerikaanse tienerreeksen, moeten ze boven een warm vuur worden gehouden.
Dit jaar gingen we naar een camping in de Ardèche met een groot zwembad en twee peuterbadjes én een riviertje erlangs. Goed voor vierdubbele waterpret. Dat mocht ook wel, op de dagen dat het 34 tot 37 graden was.
Seppe kon je vinden in het peuterbad van 20cm diep. Hij speelde er met zijn kraan, sprong van de rand in het water, liep op zijn handen in het water en riep “Seppe zwemme!”
Anna vond je afwisselend in het grote zwembad met zwembandjes om, in het kinderbad van 40cm diep en in de rivier. In die rivier konden vissen gevangen worden, je kon er dammen maken of gewoon pootje baden. Echt fantastisch!
Wij vierden de overgang van Oud naar Nieuw in een chalet in de Dardennen. Net als vorig jaar.
goed ingeduffeldMan met stafkaartZe had Roger meegesmokkeld en die MOEST OOK OP DE FOTO, MAMA
Man met stafkaart
Ze had Roger meegesmokkeld en die MOEST OOK OP DE FOTO, MAMA
Als de moeder 3 weken verlof heeft (Jochei!) en de vader 2 weken (Echt waar!), dan is dat genieten voor kleine Anna. Veel dingen samen doen, samen naar de Ardennen, wandelen, sleeën, puzzelen, koken, samen afwassen (tegenwoordig de top), zingen, dansen, tekeningen maken met stiften, jannekemanen uitknippen uit papier,…
Enkele impressies
Nog eens naar het STAM. Terwijl de moeder oude filmpjes bekeek, maakte Anna en haar vader dit.
Met de slee in het park: bergje op
Met de slee in het park: bergje af
We gingen op driedaagse naar de Ardennen en herontdekten de middagdutjes voor volwassen vrouwen
En de voormiddagdutjes voor peutervrouwen...
Anna heeft het precies niet zo voor sneeuw. Ze zette ongeveer 15 stappen in die witte massa en -u heeft geluk- hier ziet u 1 van de stapjes. Meestal was het "Pa-a-a-kken, ma-a-ama".
Tijdens de paasvakantie was de kreisj een paar dagen gesloten. Het Lief besloot enkele dagen verlof te nemen voor een paar dagen vader-dochterdinges.
Toen ik mij die eerste voormiddag -op mijn werk- niet kon bedwingen en toch besloot om even te bellen, zei het Lief: “Ik ben met Anna in een winkel en ik heb iets gekocht dat bijna niet in de auto geraakt en ik zeg niet wat het is, daaa-aaag!”. Einde telefoongesprek.
Zoiets moet ge tegen mij zeggen. Ik schoot bijna in de fik van curiositeit. Maar er was nog werk te doen en ik vergat het telefoontje. Tot ik in de late namiddag een mailtje kreeg. “We houden ons goed bezig”, stond er. Ik klikte snel de bijlagen open…
Anna heeft dus een schommeltje gekregen en de papa heeft dat vakkundig in onze abrikozenboom geïnstalleerd. Wijs!
Schrijfsels over Anna en Seppe 