Ik denk dat Anna anderhalf was toen we begonnen met verhaaltjes-voor-het-slapengaan.
We vinden het allemaal nog altijd super.
Het ritueel hoort gewoon bij het einde van de dag. Ze kiest, we zitten knus bij elkaar, we vertellen en vragen.
Het is een rustig einde van alweer “een drukke dag”(haar woorden).
Ze ziet haar mama te pas en onpas een camera bovenhalen. Tuurlijk wil zij dan ook. Al enkele keren lieten we haar even haar ding doen met ons “klein kodakske”.
Het is super om achteraf te zien welke onderwerpen ze fotografeert. Je ziet als het ware naar wat een kind kijkt of wat het belangrijk vindt.
Deze foto vond ik op mijn gsm. Haar prinsessenpantoffels bij oma.
Schrijfsels over Anna en Seppe 