Ik ben NIET aan het slapen

’t Is niet omdat jullie gaan eten, dat ik mij nu in ene keer moe voel, hé. Ik lig wel in mijn wieg, maar ik ben wel WAKKER. En mijn ogen zijn OPEN. Nog meer open gaat trouwens niet.

Moment van beraadslaging

Het lijkt wel of ze aan het nadenken is en binnenkort haar beslissing zal mededelen. Zo met haar handjes bij elkaar.

De papfles: tussentijdse evaluatie

Wel, sinds mijn vorige postje over flesjes, is er ’t een en ’t ander veranderd. Ze heeft geleerd dat die papfles dient om aan te zuigen en dat daar iets uitkomt waardoor je een tijdje geen honger hebt.  Aan de techniek van het zuigen kan nog geschaafd worden. Ze drinkt aan die fles zoals aan de borst waardoor ze dat speentje vacuüm trekt. Zal wel in orde komen. Ze heeft ook al door dat er bij de eerste “zuig” al melk komt, wat je bij de borst niet hebt.

De morgenfles geef ik en de avondfles geeft de papa. Mooi om te zien.

Die laatste foto vind ik grappig; de papa kijkt rap efkes naar het Nieuws, maar Anna heeft mij nog steeds in de gaten.

Doopsuiker

Ja, man, ben ik daar zot van. Ik had nog een extra doos gekocht om mandjes mee te vullen voor mijn collega’s. En in die doos zaten er nog een paar. Zaten, want nu zijn ze allemaal op. Ik had ze al uit het zicht gezet, meer bepaald in Anna’s kleerkast. Het heeft niet gebaat, want elke keer als ik naar boven ging en eraan dacht, ging ik er stiekem 2 nemen. Maar op is op en daar ben ik niet rouwig om.

Lichtjes

’t Is algemeen geweten dat baby’s zich met hun hoofdje naar het licht draaien. Minutenlang kan Anna naar de staande lamp staren. Zolang tot ik me omdraai om te kijken of er echt niemand staat.

Toen ik deze namiddag de boekenkast ordende, kwam ik mijn bokaal-met-kerstlampjessnoer tegen. “Ik steek hem efkes in de prise, eens zien hoe Anna reageert”, dacht ik toen.

Doop

Eigenlijk gaat dit postje niet over de doop, maar over het doopkleedje. Dat kleine en fijne, witte kleedje heeft al een hele geschiedenis. Ik droeg het op mijn doopsel op 23 september 1979 en ook Anna’s opa Jan droeg het tijdens zijn doopsel.  Twee telefoontjes en een mailtje met een ingescande foto volstonden om het kleedje terug te vinden.

Binnenkort draagt zij ook.

PS: Wie dacht er heel even (1sec ofzo) dat het Anna was op de foto?

Alternatieve vervoersmiddelen

Ja, kijk, als Anna maar blijft neuten en ik wil mij persé gaan douchen, dan neem ik ze gewoon mee. Daarvoor de maxicosi uithalen? Of de trap op met Anna in de relax?

Neen, ten huize Baele durven wij wel eens alterantieve vervoersmiddelen inschakelen. De wasmand stond in de weg en met wat kussens uit de zetel was het rap gefixt. Het stond haar precies nog aan.

 

Noot van Anna zelf: “Moedere, als ge mij daar langer dan 10 minuten laat inliggen, dan val ik wel in slaap, hé.”

Noot van de moedere: Let op de subtiele kleurencombinatie donkergroen met lichtgroen. Als ik haar in haar kamertje had gelegd, had ik haar nooit teruggevonden wegens volledig gecamoufleerd met de muren enal.

Flesvoeding

Wat zegt ge?

Flesvoeding. Zo met poeder van den apotheker en water van een merk en dat dan goed mengelen en opdrinken.

Opdrinken? Ge peist gij dat. Dienen bucht moette kik nie hebben.

Ge kunt toch wel ne keer proberen?

Proberen? Ge gaat dan wel moeten maken dat ge dat probeert als ik niet té veel honger heb want anders ga ik krijsen. Luid krijsen. En mijzelf doen verslikken van het krijsen ook. En in mijn pamper doen van colère.

Maar er zijn zoveel kiendjes die dat drinken. ’t Is echt lekker, hoor. *trekt schijnheilig gezicht*

Wat is dat ding in onze microgolf?

Dat is voor uw flesjes te sterilseren.

Ik wil geen flesjes. Wat zit er daar in de prise in plaats van de CD-speler?

Uw flessen verwarmer.

Hé, dat ziet er nog wel wijs uit! Wat is dat? Mag ik daarmee spelen?

Ja, zenne. Als ge een volledige  fles leegdrinkt.

Alwaar het steeds aangenaam vertoeven is…

…op de schoot van de meter.

Babyfitness

Niet echt de eerste keer, maar wel deze week de eerste keer dat ze er plezier aan beleeft: zichzelf opduwen.

’t Ziet er nog steeds erg lastig uit voor Anna, ze moet zich echt “weren”, maar dagelijks doen wij aan babyfitness en oefening baart kunst.