Vrouwen en hun schoenen: deel 2

En toen gingen oma en tante Lien op vakantie naar Spanje. Al vooraf zei oma – met pretlichtjes in haar ogen-: “En ik breng haar van die kleine, Spaanse schoentjes mee.” Ja, beste, lezers, van die kleine hakschoentjes die ik als klein meisje nooit gekregen heb. Net zoals de Barbiekleren uit de catalogus van 3Suisses, die ik ook niet kreeg, ZELFS NIET NA JAREN ZAGEN, maar dat is een ander verhaal.

Zo gezegd, zo gedaan. Na een weekje kreeg ik een gebruinde zus en moeder én een klein schoendoosje. Anna’s ogen vielen bijna uit hun kassen; hoohakschoenen voor kindjes! Ik moet u niet vertellen dat het kind de hele dag de schoenen niet meer heeft uitgedaan.

Ik heb diezelfde avond nog verteld dat de hoohakschoenen niet bij de andere schoenen in het rek horen, maar in de verkleedmand. En dat ze de hoohakschoenen alleen thuis mag dragen.

 De hoohakschoenen hebben het “het pretwijf” in Anna wakker gemaakt. “Pretten” zijn gesten, madammenmanieren. Ze slaat met een air haar beentjes over elkaar en trekt een ernstig gezicht. Ze klakt met haar hakken zoals alleen een pretwijveke kan klakken. Ze kijkt over haar rug naar haar voeten. Ze is een vrouw in het diepst van haar gedachten.

 

Ps De papa was helemaal niet enthousiast. Hij vond het een beetje vulgair, zo’n kleuter met hoge hakken. Net zoals mijn papa het ook niet kon hebben dat ik met mijn moeders schoenen rondliep. Net zoals de man van mijn collega het niet kan hebben dat hun 6-jarige dochter zich schminkt (thuis, met kinderschmink, met glitters enal). Willen die mannen de mini-vrouw in hun dochtertje (nog) niet zien?

Vrouwen en hun schoenen: deel 1

Het was weer een zoektocht dit jaar, leuke en betaalbare zomerschoentjes voor Anna. Ik ontdekte Het schoenfabriekje in Drongen. Chaos, overal grabbelende wijven, stapels dozen, maar ik vond er goedkope maar degelijke schoentjes.

Het model is zeer klassiek en de kleur ook. Het zijn schoentjes die ik 30 jaar geleden ook zou kunnen gedragen hebben.

Wij noemen het thuis “de prinsessenschoenen”.

Sandalen

De prijs van schoenen is omgekeerd evenredig met de maat en de tijd dat de schoenen gedragen worden.

Lees de bovenstaande zin eens opnieuw.

Ge kunt toch niet anders dan daarmee akkoord gaan. Pokkeduur vind ik kinderschoenen. De schoentjes, laarsjes en sandaaltjes die ik mooi vind, kosten met gemak 100-150€. Ik ben niet aan wit, roze, glittergoud, glitterzilver, beige, Hello Kitty of Mega Mindy op schoenen. Ik ga meestal op prospectie bij Bubbles, bij Aap Mies Noot, op de site van Brantos, Brantano, 3Suisses en Torfs. 

Ze heeft zomerschoenen, die eigenlijk veel te duur zijn. Ik mag daar niet te veel over nadenken of ik krijg een schuldgevoel (rechtevenredig met de prijs).  Daarnaast heeft ze een paar crocs en die zijn hun 19,95€ meer dan waard.

Ik wilde nog een paar sandaaltjes. Voor kleine Birkenstocks moet ik nog een jaartje geduld hebben, die starten pas aan maatje 24. De kindjes van Katrien dragen Teva. Dat is geen slecht idee, integendeel. Ze zijn robuust, perfect aanpasbaar aan haar voetjes en ze kunnen misschien wel overgedragen worden door een eventuele broer of zus, later. En wij hebben ook Teva’s. De prijs valt bovendien geweldig goed mee: 29€.

Hebben jullie geheime schoenwinkels of websites waar ze leuke kinderschoenen aan schappelijke prijzen verkopen?

 

Schoenen en andere kwesties

Wist je dat:

• anna 2 paar schoenen heeft en 1 paar crocs?
• de tippen van anna’s schoene compleet afgeschuurd zijn?
• ik altijd schoenen kies in andere kleuren?
• ik dus altijd andere schoensmeer moet kopen en bijna zelf winkeltje kan houden?
• anna nog steeds zot is van kuisen?
• anna echt alles nadoet wat haar moeder doet?
• anna bijgevolg “OOK SCHOENE KUISE, IK OOK BORSTELTJE” zei?
• ik haar dan maar liet doen?

 

De titel is by the way een verwijzingen naar een heel erg leuke blog.

Meisjesschoenen

Neen, geen koddige babyschoentjes meer voor Anna. Voor het eerst lijken haar schoenen op kleine-meisjesschoenen.

De rode sandaaltjes die ze vorig jaar droeg, waren lief en schattig. We probeerden dezelfde, maar dan twee maten groter en het leken grote oorlogsschepen.

Ze heeft een heel smal voetje en deze waren de enige die dus echt goed pasten in de winkel.

Voeten

Vorig jaar kreeg ze in het voorjaar een paar Crocjes. De hele zomer en nazomer heeft ze er deugd van gehad. Het waren de eerste schoenen die ze zelf aan en uit kon doen. Maatje 4-5 was nu echter te klein en ik zocht naar een groter paar. Die vond ik na een poosje zoeken bij Torfs…in diarreebruin. :-(

Toch maar niet, dus. Op de site van Crocs vond ik alle kleuren van de regenboog. En de prijs (crocs + verzndingskosten) is dezelfde als in de winkel. Dus als u diarreebruin ook niet mooi vindt, u weet waar u moet zijn.

Schoenen

Al die keuze! Die staan mij precies wel aan...Eens vragen of ze die nog in mijn maat hebben.

 

Ik neem alvast 1 exemplaar mee en ga toch mijnen toer nog eens doen.

 

Diene winkel is in ene keer zo leeg... Waar is iedereen??

Girly Girly

Met die zomerse temperaturen vond ik het voor mezelf eindelijk verantwoord om voor zomerschoentjes voor Anna te gaan zien. Ik was al elvendertig keer naar de etalage van Bubbels gaan kijken en ook twaalventwintig keer gestopt bij Aap Noot Mies, maar ik telkens haalde de budget-in-de-gaten-houdende moeder het in mij. Haar voetjes zouden nog groeien, het was er het weer nog niet voor, die bottientjes had ze nog niet lang, ik had zelf nog geen zomerschoenen, etc…

Maar gisteren hield ik het niet meer. Anna werd meegenomen naar Bubbels. Er waren massaal veel kinderen voor ons, maar dat gaf niet. Anna speelde met de blokken en ik had tijd om alle leuke schoentjes voor mijn dochter te bekijken. Maar wat een anti-climax: wat ik leuk vond, hadden ze niet meer in haar maat of paste niet aan haar voetje. De mevrouw van de schoenwinkel zadelde mij ook nog op met een torenhoog (maar terecht) schuldgevoel: Anna ’s bottientjes waren echt wel te klein en “…haar teentjes zullen echt wel helemaal opgekruld zitten, die mag ze echt niet meer dragen…”

Wij vandaag naar Aap Noot Mies. Keuze zat in haar maat. In alle mogelijke fellen kleuren. Sandaaltjes en schoentjes. Met gespjes en velcro. Met blote teentjes en gesloten.

Het werden rode sandaalachtige schoentjes. Zo moeder, zo dochter :-)

aan mezelf: speel nog eens met Win For Life.

Haar eerste schoentjes

Op de eerste dag van de solden begaven het Lief en ik ons met onze dochter naar het centrum, naar Aap Noot Mies, een kinderschoenwinkel. Ik had mijn zinnen gezet op een paar rode bottientjes. Eenmaal toegekomen, grote ontgoocheling, geen rode bottientjes.

Dan maar naar Bubbels, een andere kinderschoenwinkel in de buurt van het station. Massaal veel volk, overal kleurende, jengelende, roepende kinderen. Geen rode bottientjes, maar wel een paar bruintjes aan -30%. Maatje 19. Anna mocht ze aanhouden en voor het eerst stapte ze zelf een winkel buiten. Op de stoep, en fier dat ze was. Een lach tot achter haar oortjes en ons bijna meesleurend, zo rap wilde ze stappen.