De meter van mijn dochter wordt zelf moeder. Mijn zus is zwanger.
Wat heb ik hier naar uitgekeken! Vrouwenklets, moederklets, samen moe zijn, samen klagen, tips uitwisselen, samen blij zijn voor kleine en grote stappen,…
Kunnen jullie het lezen, wat Anna in haar agenda schreef?
WTF?
Ik zie het ventje vaak kijken naar anderen om ze dan te proberen nadoen. Ik doe mijn schoenen uit, hij ook. Papa doet zijn mouwen omhoog, hij ook. Ik sta met mijn benen gekruist, hij (bijna) ook. Anna kruipt op mijn schoot, hij erbovenop.
Ook al begrijpt het nog vaak niet wát hij precies doet, hij doet (na). Al doende leren.
Ook verkleden dus. hij had drie vrouwelijke voorbeelden rond zich, dan kon hij toch niet achterblijven?
proberen bril aan te krijgen. muts was al gelukt.
toch maar op mijn hoofd zetten.
glunderen
Hoewel ik nu full-time werk, neem ik geregeld een vrijdag vrijaf. Ik doe op het gemak boodschappen, zwier wasjes in de machine, maak soep voor een hele week, maar geniet vooral van mijn kroost.
Elke vrije vrijdag mag Anna vriendinnen meenemen na school. Na school, dat is dus knal in de namiddag, om 15u. En zo had ik gisteren 2 extra kindjes thuis. Er werd gekrijt op het teras en verkleed. Ik hoorde dingen als “wij trouwen dan en wij zijn lesbie” en “als ge met mij getrouwd zijt, moogt ge altijd naar mijn borsten kijken”
Op de foto hieronder kijkt Anna geamuseerd toe.
Weet ge nog dat gevoel als je als kind toekwam op een onbekende speeltuin? Dat gevoel van alles te willen uitproberen, zo snel mogelijk? En nadien nog eens uwen toer te willen doen? Natuurlijk al lopend, waarom zou je stappen? Klimmen, glijden, draaien, tollen, vastpakken, scheppen, schommelen,…
Zalig.
Hun ogen zijn compleet anders. Anna heeft grote karbonkels en Seppe amandelvormige ogen.
Maar beiden zijn ze gezegend met lange wimpers.
Ah, en klein detail, ik heb een gelijkaardige King Louie-jurk in groen en geel.
Krijg die twee maar eens schoon op de foto. Altijd is er wel eentje (meestal de broeder) die het na anderhalve seconde beu is.
jep, anna mooi op de foto.
“ik wil hier wèèèèèg!”
Ooit lang geleden stapte ik een oud rommelwinkeltje binnen. Zo’n winkel waar je vijzen, bloempotten, glazen, gieters, bassins, scheerapparaten, stofzuigers en krulspelden kan kopen.
Zo’n winkel zonder structuur, met veel spullen en weinig plaats. Waar de rekening gemaakt wordt met een bic en een papiertje en hoofdrekenen.
Ik kocht er krulspelden omwille van de krulspelden, maar eigenlijk ook omwille van de verpakking. Ik zweer het; die krulspelden zagen eruit alsof ze al sinds halverwege de jaren 70 in de winkel lagen.
Ik haalde de krulspelden boven toen Anna vertelde dat ze graag eens krullen wilde. Ik heb maar 6 exemplaren. Omdat het “voor echt” te doen, zou ik er minstens 20 moeten hebben, denk ik.
Zeg nu zelf, dat is toch megatof om te krijgen? Ik gooi dit nooit vanzeleven in de vuilbak. Dit gaat in de Annadoos.
Schrijfsels over Anna en Seppe 