“Kijk, dat is toch een makkie, mama!”
De oma zou zeggen: “Zie maar dat ge niet valt” en “Pas op voor Seppe zijn vingerkes”
(niet slecht bedoeld, hé, maatje)
Seppe leerde stappen lopen na onze reis in Oostenrijk. Dan moet hij een maand of 14 geweest zijn. Maar uiteraard valt die die nog frequenter dan gij en ik.
Ik was op de speeltuin foto’s aan het maken van mijn kroost en drukte net af op het valmoment. Papa was dichter in de buurt en was de trooster van dienst.
“Faje, mama, toute tene”
(ik ben gevallen, moeder. Stoute stenen!)