In de wibra koop je voor 2€ gigantische potten stoepkrijt. Ik nam een bende buurtkinderen mee en we trokken naar het pleintje om de hoek. Op zeker moment zaten ze met 11 geconcentreerd te tekenen. er komen dan andere ouders een praatje slaan, sommige buren moeten ineens toevallig buiten zijn en nog anderen glimlachen gewoon.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van deze buurt.
Een pot met stoepkrijt, donkere terrastegels, een beetje lente en een moeder die tegen krijtkleren kan, super toch?
En lacht met een ander, hé! Hoe tekent gij een varken?
Dit vond ik eentje om te bewaren; Anna maakte een tekening van haar mama. Voor het eerst heel herkenbaar een mens getekend.
Haar eerste tekening waarin ik iets herken; de zon!
Daarnaast “tekent” ze ook de eerste letter van haar naam. Een bergje met een streepje. Ze herkent de letters van mama’s naam, die van haar papa, die van Theo en die van Anna.
Anna: “Mama, kleuren! Stiffen!”
ik: “Wacht Anna, ga al maar aan je tafeltje zitten. Ik ga eerst een blaadje papier halen.”
…
ik: “Ah, mooi! Wat heb je getekend?
Anna: “Opa slaapt”
Hoe komt zo’n kind erop? En ziet ze er echt iets in? Ziet opa er in haar hoofd zo uit? En is dat niet frustrerend als uw handen niet willen tekenen wat uw gedachten zien?
Schrijfsels over Anna en Seppe 