Op een mooie vrijdagochtend trokken de dochter en ik naar de coiffeur. Geen speciale kinderkapper, maar gewoon de kapper waar ik al jaren ga; Wakko.
Ik had haar vooraf al verteld: “De kapper, die knipt de haartjes van de mensen. De kapper heeft een grote schaar en die kan heel goed knippen. Die gaat jouw haartjes ook knippen en van jou een heel mooi meisje maken. Ik ga mijn haartjes ook laten knippen, net zoals jij. Dan gaan wij alletwee mooie meisjes zijn”.
Anna kwam binnen en ik deed haar jasje uit. We mochten nog even wachten en ik legde haar uit dat ze in de speciale stoel mocht zitten, ik toonde de kapper, en vertelde nog eens het mooie-meisje-verhaal.
Een kapster-stagiaire zou zich over Anna ontfermen en ik werd onder handen genomen door de kapper zelf. Ze keek even raar toen ze een cape rond haar hals kreeg, maar toen ze zag dat ik er ook een kreeg, was ze gerustgesteld. Ons juffrouwtje heeft de rest van de tijd muisstil gezeten.
Fier dat ik was! Van mij kreeg ze een dikke knuffel en van de kapper en snoep (die ze direct weer uitspuwde, waarna ze een speculoosje kreeg dat ze wel luste).
En ja, de krulletjes waren even weg, maar na een badje ’s avonds waren ze er weer allemaal. :-)
Schrijfsels over Anna en Seppe 