Ik merk dat Anna echt wel luistert naar mijn woorden.
En zo begon ik zelf naar mijn woorden te luisteren. En merkte ik dat ik quasi constant verkleinwoordjes gebruik.
Pantoffeltjes, bodietje, badje, wasje, washandje, eendje, visje, haartjes, buikje, teentjes, handjes, vingertjes, oogjes, oortjes, neusje, gietertje, plantjes, huisje, popje, busje, kevertje, Rogertje, tuutje, deurtje, vriendjes, kindje, groentjes, vleesje, kaasje, patatjes…
Straks denkt ze dat je gewoon overal -tje moet achterzetten.
Spreken jullie over buik, neus, oog, oor,… als het over zo’n klein mensje (kijk, nu doe ik het weer!) gaat?
Schrijfsels over Anna en Seppe 
Ja, maar vroeger meer dan nu. Ik begin er nu ook bewust meer op te letten van het minder te doen, omdat ik het zelf soms ook irritant vind :)
Ik doe dat ook en erger me geregeld aan mezelf:-)
Ach, zolang we maar niet -Wendy van Wantengewijs- volwassenen op die manier gaan aanspreken, zal ’t zo erg nog wel niet zijn, zeker?
En zolang je maar niet ‘zus’ zegt tegen je dochter!
Nu je het zegt, ik doe dat ook! Gelukkig enkel bij peuters!
Ik doe het ook, maar probeer er op te letten want vooral m’n dochtertje imiteert mij daarin en spreekt ook over s(ch)oentjes, k(l)eertjes, popje… Al is dat wel schattig natuurlijk en zijn er veel ergere dingen dan dat :-)