Overgeven.
’s Nachts tot 3 keer toe opstaan voor een plasje.
Bang zijn dat er iets mis is met Babbie.
Waggelen (enkel bij zwanger-in-vergevorderd-stadium)
Krampen in benen of de “biestjes” in je benen waardoor je ze niet kan stilhouden.
Moe zijn.
Alles traag doen wegens geen energie of tekort aan asem. (trappen lopen bv)
Geen zelfgewassen rauwe dingen mogen eten door toxoplasmose. (mijn voornemen om na mijn zwangerschap eens een besmette kattenstront op te eten, is er nog niet van gekomen).
’s Nachts wakker liggen zonder reden.
Oprispingen na het eten. Of niet na het eten. Altijd eigenlijk.
Rugpijn links, rugpijn beneden, rugpijn aan uw schouders, rugpijn in het midden.
Mensen die ongevraagd aan je buik komen (ik ben met vreemden niet zo aanraakachtig)
Mega borsten.
Dikke voeten.
De wetenschap dat het equivalent van 4 brikken melk door een smalle doorgang naar buiten moet. Zwanger blijven is immers geen optie (voor redenen: zie hierboven).
Schrijfsels over Anna en Seppe 
ik weet nog een: een haat koesteren tegen alle vrouwen die in de Flair, de Feeling, de Plusmagazine, de GoedGevoel, de Rijk der Vrouwen, de Story, de Dag Allemaal, de Milo, de … met een plastieken wezen en dito glimlach vinden dat zwanger zijn zooo zaaaalig is. Zelfs bij mij ontlokt dat spontaan een ‘grmbl’